TICKETS

Tijd fas­ci­neert door zijn alom­vat­tend­heid: je kunt er niet omheen. Zoals met alles wat zo alom­te­gen­woor­dig is, is de aan­na­me van tijd als natuur­lijk en onver­an­der­baar feno­meen snel gemaakt. Maar: tijds­con­cep­ten zijn con­struc­ties, en die con­struc­ties zijn sterk afhan­ke­lijk van soci­a­le en tech­no­lo­gi­sche omstan­dig­he­den. Op het eer­ste gezicht heeft tijd een line­ai­re aard. In de Kantiaanse tra­di­tie wordt toe­komst heden en het heden ver­le­den, en is er geen weg terug. Maar er zijn ande­re con­cep­ten moge­lijk. Tijd kan ook simul­taan, mul­ti­di­men­si­o­naal, of omkeer­baar zijn. Tijd is een non-line­ai­re manier om ver­schijn­se­len in rela­tie tot elkaar te orde­nen, en aan­ge­zien geluid een op tijd geba­seerd feno­meen is, zijn die moge­lijk­he­den fun­da­men­te­le voor­waar­den voor het maken van muziek.

Geluid en muziek bie­den een ruim­te waar aspec­ten van deze anders ongrijp­ba­re mate­rie tast­baar kun­nen wor­den gemaakt, waar we kun­nen expe­ri­men­te­ren met de vele facet­ten en moge­lij­ke bena­de­rin­gen ervan. Geluid en muziek kun­nen het gezag van de klok onder­mij­nen, door ons bij­voor­beeld mee te nemen in een gedeel­de syn­chro­ni­ci­teit waar­in het soci­a­le de over­hand neemt, of juist een ruim­te bie­den waar­in een indi­vi­du zich kan afslui­ten en kan tijd­rei­zen naar een her­in­ne­ring of een nog onbe­ken­de toe­komst. Muziek schept een bij­zon­de­re tij­de­lij­ke band tus­sen muzi­kan­ten en publiek, wan­neer luis­te­raars in iemand anders’ tijd stap­pen, zon­der nood­za­ke­lij­ker­wijs voor­af de dimen­sies ervan te ken­nen.

De vier dagen van Oscillation 2023 bie­den ver­schil­len­de set­tings om deze reflec­ties te ver­ken­nen. Dag na dag wordt inge­zoomd op aspec­ten als ver­plaat­sing in de tijd door her­in­ne­ring of ver­wach­ting; tijd­struc­tu­re­ren­de instru­men­ten als rit­me, gebaar, puls, her­ha­ling of stil­te; tem­po­re­le gelijk­tij­dig­heid waar­bin­nen het publiek kan navi­ge­ren; een de sub­jec­tie­ve tijd­s­er­va­ring van impro­vi­sa­tie die sterk steunt op rela­ti­o­na­li­teit.

Oscillation :: o tem­po wordt gehost door MILL (Needcompany) en HISK, Brussel.

FESTIVAL SPECIALS

Festival reader

Met tek­sten van Michel Siffre, Jürg Frey, Margaret Tait, Catherine Christer Hennix, ASUNA, Mansur Al-Hallaj, Ursula K. Le Guin, Clarice Lispector, Hildegard of Bingen and Huw Lemmey, Clara Lévy, George Woodcock, Rebecca Solnit, Hazrat Inayat Khan, Hito Steyerl en Anna Tsing.

21 Tracks for the 21st Century by Jessica Ekomane

Een afspeel­lijst met klan­ken, num­mers en stuk­ken muziek die de luis­te­raars wape­nen met de nodi­ge hand­vat­ten om de res­tan­ten van deze jon­ge eeuw te lijf te gaan.

26.04
Persis Bekkering — Reading Group

Gratis regi­stre­ren ver­eist — tek­sten in het Engels — geen voor­be­rei­ding ver­eist / 19:00 — 21:30 @ Q‑O2

Lineaire tijd is een con­struc­tie — het is poli­tiek, his­to­risch en kolo­ni­aal. Lineaire tijd kan ver­deeld, gecon­tro­leerd en beheerd wor­den. Dat bete­kent dat hij ook kan wor­den ver­vormd. In deze lees­groep lezen en bestu­de­ren we geza­men­lijk twee zeer ver­schil­len­de tek­sten die een kri­ti­sche blik wer­pen op de wes­ter­se tijd — en in het ver­leng­de daar­van de nar­ra­tie­ve en muzi­ka­le pro­gres­sie: Rasheeda Phillips’ Dismantling the Master Clock (2016) uit de Black Quantum Futurism zine; en Simon Reynolds’ The Hardcore Continuum #1: Hardcore Rave, een tekst over het para­dig­ma­ti­sche nu’ van de hard­co­re tech­no en rave­cul­tuur. Samen onder­mij­nen en ver­vor­men deze fas­ci­ne­ren­de tek­sten een blin­de aan­vaar­ding van de tijd, en ver­bin­den deze met een kri­tiek op de geschie­de­nis en het modern pro­ject van geschie­de­nis opge­vat als vooruitgang.

Persis Bekkering is een schrijf­ster die momen­teel in Brussel woont. Ze is auteur van romans, essays, kunst­kri­tie­ken en libret­to’s, doceert cre­a­tief schrij­ven aan ArtEZ in Arnhem (NL), en stu­deert filosofie.

28.04
Nur/Se — What do you expect from a DJ mix?

Registratie ver­eist — Engels gespro­ken — capa­citeit: 6 — geen voor­ken­nis nodig / 14:00 — 16:00 @ Q‑O2

Misschien zijn we stil­aan op het hoog­te­punt van het DJ-mixen aan­be­land, nu het tech­nisch en media-tech­nisch hoogst toe­gan­ke­lijk is gewor­den. Maar, waar gaat het mixen als DJ eigen­lijk om? Tijdens deze work­shop nemen we de tijd om uit te wis­se­len en na te den­ken over wat we ver­wach­ten en zoe­ken als we uit­gaan of op plek­ken terecht­ko­men om een DJ-mix te zien of te horen.

De work­shop staat in het teken van ken­nis- en tech­ni­sche uit­wis­se­ling.
We wer­ken met de tri­al and error-metho­de om enke­le digi­ta­le tools zoals CDJ, Recordbox, Traktor en de rand­ap­pa­ra­tuur van het meng­pa­neel en de geluids­in­stal­la­tie te ver­ken­nen en te gebruiken.

Roberta Miss aka Nur/​Se heeft bak­ken erva­ring in het geluids­vak: sinds 2000 is ze pro­mi­nent aan­we­zig op de line-ups van tal­lo­ze fes­ti­vals, feest­jes en eve­ne­men­ten. Haar dj-sets zijn opge­bouwd uit een waai­er van gelui­den en tracks waar­bij hel­der­heid en ver­war­ring, zwaar­te en licht­heid, kleur en duis­ter­nis op elkaar inwer­ken, en zo nar­ra­tie­ve of abstrac­te ver­ha­len cre­ë­ren voor de dans­vloer, of, voor een meer intie­me luis­ter­er­va­rin­gen. Roberta Miss woont en werkt in Brussel waar ze ook stich­tend lid is van Poxcat, een femi­nis­tisch col­lec­tief dat dj’s en muzi­kan­ten die zich als vrouw iden­ti­fi­ce­ren wil pro­mo­ten met feest­jes en maan­de­lijk­se radio­shows op Radio Vacarme.

29.04
Katharina Ernst — The Transformative Quality of Polyrhythms

Registratie ver­eist — Engels gespro­ken — capa­ci­teit: 17 — Geen voor­ken­nis nodig / 10:00 — 13:00 @ Q‑O2

De term poly­rit­me wijst op een (muzi­ka­le) situ­a­tie waar­in ver­schil­len­de rit­mes tege­lij­ker­tijd plaats­vin­den, waar­door een land­schap van veel­zij­di­ge samen­hang ont­staat. In tegen­stel­ling tot het meren­deel van de wes­ter­se popu­lai­re muziek die terug­grijpt op een 4/​4‑structuur, over­lap­pen poly­rit­mes elkaar, lopen ze uit­een en maken ze daar­door nieu­we ope­nin­gen, tus­sen­ruim­tes en bewe­gin­gen van lichaam en geest moge­lijk. De work­shop heeft als doel in con­tact te komen met de aard van poly­rit­miek door te luis­te­ren naar poly­rit­mi­sche muziek, ver­schil­len­de aspec­ten van poly­rit­miek te bespre­ken en voor­al door ze samen te ver­ken­nen en te spe­len, zowel indi­vi­du­eel als in groepsverband.

De in Berlijn wonen­de kun­ste­na­res Katharina Ernst begon op negen­ja­ri­ge leef­tijd met drum­men, met een vroe­ge focus op poly­me­tri­sche, vreem­de en cha­o­ti­sche struc­tu­ren. Ze stu­deer­de abstrac­te schil­der­kunst aan de Academie voor Schone Kunsten in Wenen en begon tege­lij­ker­tijd te toe­ren met muziek- en per­for­man­ce­pro­jec­ten. In haar werk door­kruist ze de dis­ci­pli­nes muziek, beel­den­de kunst en cho­re­o­gra­fie en viert ze een hybri­de begrip van de term com­po­si­tie’.

30.04
Valérie Vivancos — Scoring Time

Registreren ver­eist — Engels gespro­ken — capa­ci­teit: 12 — per­soon­lij­ke artis­tie­ke prak­tijk (of stu­die) is aan­be­vo­len / 10:00 — 13:00 @ Q‑O2

Deze work­shop onder lei­ding van Valérie Vivancos is gericht op musi­ci, geluids­kun­ste­naars en impro­vi­sa­to­ren die geïn­te­res­seerd zijn in alter­na­tie­ve par­ti­tu­ren om de sco­pe van muzi­ka­le struc­tu­ren te ver­gro­ten. Geïnspireerd door ver­schil­len­de tra­di­ties zoals per­for­man­ce­kunst, dans, schrij­ven en alge­me­ne impro­vi­sa­tie, zul­len de deel­ne­mers in klei­ne groe­pen wer­ken aan het ont­wik­ke­len van visu­e­le, voca­le en tek­stu­e­le par­ti­tu­ren rond tijd.

De deel­ne­mers wor­den gevraagd om schrijf- en teken­ma­te­ri­aal (papier, pen­nen…) mee te bren­gen, en ook een instru­ment of een appa­raat dat geluid voort­brengt (elek­tro­ni­ca, com­pu­ter, een klankobject…).

Valérie Vivancos crée des pay­sa­ges sono­res immersifs et con­crets. Actuellement basée à Paris après onze ans dans l’un­der­ground anglo-saxon, elle se produit dans des sal­les, fes­ti­vals et évé­ne­ments artis­ti­ques inter­na­ti­o­naux et col­la­bo­re avec des artis­tes com­me Carl Stone, Kamilya Jubran et Limpe Fuchs.

19:00
Limpe Fuchs & Valérie Vivancos

Fuchs en Vivancos heb­ben een reeks muzi­ka­le situ­a­ties ont­wor­pen die musi­que con­crè­te, rit­me­stu­dies en impro­vi­sa­tie com­bi­ne­ren, afge­stemd op hun res­pec­tie­ve prak­tij­ken en instru­men­ta­ri­um: per­cus­sie, elek­tro­ni­ca, stem en objec­ten. Hun onder­zoek en optre­dens zijn geba­seerd op bewust luis­te­ren om zo nieu­we geba­ren en par­ti­tu­ren op te roepen.

UCHS Valerie VIVANCOS GMEA Redidency 2023 Exerpt from film by Gerome BLANCHARD 02
© Gerome Blanchard

Limpe Fuchs is al tien­tal­len jaren één van de meest tot de ver­beel­ding spre­ken­de geluids­kun­ste­naars in de inter­na­ti­o­na­le expe­ri­men­te­le muzieksce­ne. Ze stu­deer­de pia­no, viool en per­cus­sie in München en speelt nu op een col­lec­tie instru­men­ten uit brons, gra­niet en hard­hout, steeds met een recht­streeks enga­ge­ment met de eco­lo­gie van de ruimte.

Valérie Vivancos cre­ëert mee­sle­pen­de en con­cre­te sounds­ca­pes. Momenteel is ze geves­tigd in Parijs na 11 jaar in de Angelsaksische under­ground. Ze treedt op in inter­na­ti­o­na­le zalen, fes­ti­vals en kun­ste­ve­ne­men­ten en werkt samen met arties­ten als Carl Stone, Kamilya Jubran en Limpe Fuchs.

19:45
Juliet Fraser & Newton Armstrong perform Morton Feldman

Three Voices

Three Voices
werd gecom­po­neerd kort na de dood van een van Feldmans bes­te vrien­den, de schil­der Philip Guston, en zet frag­men­ten neer van een gedicht van Frank O’Hara, die enke­le jaren eer­der was over­le­den. Feldman beschreef de luid­spre­kers op het podi­um als tomb­sto­ney’, waar­bij de live stem die met zijn twee vrien­den praat een ver­men­ging van de leven­den en de doden’ is. Er is nau­we­lijks spra­ke van exis­ten­ti­ë­le angst — we schom­me­len, zwe­vend, voor­bij tijd en ruimte.

11 GUIDE6 super Jumbo

Sopraan Juliet Fraser is gespe­ci­a­li­seerd in het ruwer ter­rein van de heden­daag­se klas­sie­ke muziek. Ze treedt regel­ma­tig op als solis­te met ensem­bles als Musikfabrik, Klangforum Wien, Ensemble Modern, Talea en Quatuor Bozzini, en als duo met pia­nist Mark Knoop. Juliet is artis­tiek direc­teur van het eaves­drop­ping fes­ti­val in Londen en mede­di­rec­teur van all that dust, een klein onaf­han­ke­lijk label voor nieu­we muziek.

Newton Armstrong
is com­po­nist, elek­tro­ni­ca-per­for­mer en occa­si­o­neel bou­wer van elek­tro­ni­sche muziek­in­stru­men­ten. Veel van zijn werk richt zich op vor­men van muziek maken die ont­staan in de gecom­po­neer­de inter­ac­ties tus­sen men­sen, tech­no­lo­gie­ën en hun omge­ving. Newton doceert aan de afde­ling podi­um­kun­sten van de City University of London.

Morton Feldman
(1926 — 1987) was een Amerikaans com­po­nist en sleu­tel­fi­guur van de The New York School. Geïnspireerd door ont­wik­ke­lin­gen in de abstrac­te schil­der­kunst, tra­di­ti­o­ne­le tex­tiel­tech­nie­ken en archi­tec­tuur, com­po­neer­de Feldman akoes­ti­sche muziek gericht op her­ha­ling, ver­an­de­ring en voort­du­rend evo­lu­e­ren­de gewaar­wor­din­gen van klankkleur.

BREAK

21:15
Hans-Christian Dany [talk]

Ode to Routine (Against the Project as a Tool of Control)

Hoe meer ik wat ik doe als bete­ke­nis­loos beschouw, hoe min­der ik gedwon­gen zal zijn het te ver­ant­woor­den als ant­woord op ver­keer­de vra­gen. Als bete­ke­nis­lo­ze dwerg kan ik er gewoon door­heen glip­pen, onge­hin­derd door het gezag van een taal die mijn waar­den in twij­fel trekt. Door jezelf schijn­baar te ver­vlak­ken, kun je één van velen of één bin­nen veel wor­den en als zoda­nig groei­en. Een talk­over cyber­ne­ti­sche tac­tie­ken in het domein van de kun­sten in een omge­ving die gere­gu­leerd wordt door cyber­ne­ti­sche post-politiek.

IMG 9978

Hans-Christian Dany woont in Hamburg en schrijft s och­tends. Soms wor­den dat boe­ken als: Speed, Morgen wer­de ich Idiot of het nog te ver­schij­nen No Dandy​.No Fun. Looking good whi­le things fall apart.

21:45
John McCowen

Duration

Het model ken­merkt zich door expan­sie en terug­keer: van toon naar tex­tuur en terug. De bewe­gings­lo­ze lijn’, die als een spoor in de ruim­te’ ligt, wordt in stand gehou­den door McCowens per­for­ma­tie­ve, figu­ra­tie­ve span­ning tus­sen aan­we­zig­heid en afwe­zig­heid. De her­ha­ling ervan accen­tu­eert de kneed­baar­heid van de muzi­ka­le tijd als een vorm op zich. Deze her­ha­ling geeft een opmer­ke­lij­ke waar­heid in de con­clu­sie weer: dat er langs dezelf­de onbe­weeg­lij­ke lijn’ altijd een nieu­we actie’ is die haar volgt. — Alec Sturgis

MOD 1

John McCowen is een com­po­nist en kla­ri­net­tist die zich focust op het uit­brei­den van de moge­lijk­he­den van de kla­ri­net. Zijn werk is door The New Yorker omschre­ven als het geluids­equi­va­lent van micro­sco­pisch leven beke­ken op een dia’ en door The Wire als een ver­bluf­fen­de demon­stra­tie van puur geluid en men­se­lij­ke wil.’ John’s mul­ti­fo­ni­sche bena­de­ring omarmt dro­nes, ver­schil­to­nen en klop­pen­de boven­to­nen als een mid­del om het com­po­si­to­risch poten­ti­eel van een akoes­ti­sche geluids­bron naar boven te halen.

22:45
Felix Kubin

Een per­for­man­ce waar­in gro­te par­ti­tu­ren en teke­nin­gen met behulp van een op maat gemaak­te lichts­can­ner wor­den ver­klankt en gepro­jec­teerd. Als bonus track speelt Kubin Jane B ertrinkt mit den Pferden (Jane B ver­drinkt met de paar­den), een noi­se­hom­ma­ge aan Jane Birkin, geba­seerd op een loop van diens lied Jane B.

VA FALL FELLOWS 2022 179

Felix Kubin is com­po­nist, maker van hoor­spe­len, per­for­mer, media­kun­ste­naar en cura­tor. Als gees­tes­kind van het home recor­ding­tijd­perk (hij begon op 12-jari­ge leef­tijd elek­tro­ni­sche 4‑track muziek te com­po­ne­ren), omspan­nen zijn acti­vi­tei­ten futu­ris­ti­sche pop, elek­tro-akoes­ti­sche en kamer­or­kest­mu­ziek, radio­kunst, lec­tu­re per­for­man­ces en schrijven.

19:00
Felix Kubin [live radio play]

Phantom Frequencies

De opna­mes van dit pro­gram­ma zijn niet te ver­trou­wen. Ze zijn onop­zet­te­lijk gemaakt of gebeur­den zon­der eni­ge men­se­lij­ke inter­ac­tie. Sommige — zoals elek­tro­mag­ne­ti­sche sto­rin­gen — kun­nen weten­schap­pe­lijk ver­klaard wor­den, ande­re niet. Wat ze alle­maal ver­bindt is hun onver­wach­te ver­schij­nen. Deze gelui­den ont­ston­den uit het niets, als fan­to­men. Ze ver­sche­nen op oude tapes, onli­ne strea­ming­ka­na­len, ont­re­gel­de har­de schij­ven en kapot­te stu­dio­ap­pa­ra­tuur, opna­mes die op de ver­keer­de snel­heid wer­den afge­speeld of per onge­luk wer­den beïn­vloed door exter­ne signaalinterferenties.

Felix Schlafwandler Bergwerk by Marie Losier
© Marie Losier

Felix Kubin is com­po­nist, maker van hoor­spe­len, per­for­mer, media­kun­ste­naar en cura­tor. Als gees­tes­kind van het home recor­ding­tijd­perk (hij begon op 12-jari­­ge leef­tijd elek­tro­ni­sche 4‑track muziek te com­po­ne­ren), omspan­nen zijn acti­vi­tei­ten futu­ris­ti­sche pop, elek­tro-akoes­­­ti­­sche en kamer­or­kest­mu­ziek, radio­kunst, lec­tu­re per­for­man­ces en schrijven.

19:30
Marija Rasa

Een gelaag­de geluids­we­reld die in het Kintai-natuur­re­ser­vaat (Litouwen) duikt. Aan de reeds opge­no­men gelui­den, zoals gekraak en gekab­bel van water wor­den nieu­we bewe­gin­gen toe­ge­voegd, die door een micro-bewer­king in tijd en ruim­te (qua­dro­fo­nisch geluid) wor­den samen­ge­voegd. Geleidelijk aan begin­nen de veld­op­na­mes te com­mu­ni­ce­ren met deli­ca­te har­mo­nie­ën, ruis en stem­men, die een onder­dom­pe­ling bie­den in een leven­di­ge en oniden­ti­fi­ceer­ba­re soundscape.

Marija Rasa kintai kitaip copy

De in Litouwen gebo­ren en in Brussel wonen­de muzi­kan­te en geluids­kun­ste­na­res Marija Rasa onder­zoekt de ruim­te­lijk­heid, tex­tuur en kwets­baar­heid van geluid. In haar mul­ti-chan­nel­com­po­si­ties cre­ëert ze zorg­vul­dig fic­tie­ve klank­land­schap­pen van­uit sub­tie­le ruis, har­mo­nie­ën, veld­op­na­mes van geluids­ar­me plaat­sen en stem­ge­luid, zorg­vul­dig samen­ge­steld via een micro-montagemethode.

20:00
Jessica Ekomane

Jessica Ekomane pre­sen­teert een titel­loos muzi­kaal werk over rit­me­per­cep­tie in de ruim­te, met een­vou­di­ge geluids­vor­men als voor­naams­te klank­ma­te­ri­aal. De set ver­kent de per­cep­tie van afzon­der­lij­ke ele­men­ten met een vor­me­lij­ke bete­ke­nis wan­neer ze een geheel vor­men, waar­bij de toe­voe­ging van een­vou­di­ge sta­ti­sche klank­ele­men­ten wordt getrans­for­meerd tot com­plexe rit­mi­sche en har­mo­ni­sche structuren.

© Camille Blake
© Camille Blake

Jessica Ekomane is een in Frankrijk gebo­ren en in Berlijn geves­tig­de elek­tro­ni­sche muzi­kan­te en geluids­kun­ste­na­res. Haar qua­dro­fo­ni­sche per­for­man­ces zoe­ken een cathar­sisch effect door de inter­ac­tie tus­sen psy­cho-akoes­tiek, de per­cep­tie van rit­mi­sche struc­tu­ren en de wis­sel­wer­king tus­sen ruis en melo­die. Haar muziek is geba­seerd op the­ma’s als de rela­tie tus­sen indi­vi­du­e­le per­cep­tie en col­lec­tie­ve dyna­miek, of het onder­zoek naar luis­ter­ver­wach­tin­gen en hun maat­schap­pe­lij­ke oorsprong.

- break -

21:00
Katharina Ernst

Le Temps

De Franse term le temps bete­kent zowel de tijd als het weer. Wolken prij­ken op de hoes van de LP als teken van ver­an­de­ring en trans­for­ma­tie. Klassieke drum­stij­len wor­den bege­leid door het gebruik van stok­ken en instru­men­ten uit de tra­di­ti­o­ne­le Koreaanse muziek. De nadruk ligt op het veel­vul­dig gebruik van enke­le objec­ten, waar­bij de rijk­dom van een­voud bin­nen de con­text van een inten­se solo­drum­com­po­si­tie wordt gevierd.

Bildschirmfoto 2021 09 15 um 14 39 37

De in Berlijn wonen­de kun­ste­na­res Katharina Ernst begon op negen­ja­ri­ge leef­tijd met drum­men, met een vroe­ge focus op poly­me­tri­sche, vreem­de en cha­o­ti­sche struc­tu­ren. Ze stu­deer­de abstrac­te schil­der­kunst aan de Academie voor Schone Kunsten in Wenen en begon tege­lij­ker­tijd te toe­ren met muziek- en per­for­man­ce­pro­jec­ten. In haar werk door­kruist ze de dis­ci­pli­nes muziek, beel­den­de kunst en cho­re­o­gra­fie en viert ze een hybri­de begrip van de term com­po­si­tie’.

21:45
Ameel Brecht

Een twee­le­di­ge per­for­man­ce: in het eer­ste deel van zijn per­for­man­ce explo­reert Ameel Brecht aan de hand van enke­le the­ma’s op man­do­li­ne en har­mo­ni­um hoe her­in­ne­ring en tijds­be­le­ving op elkaar inspe­len en elkaar beïn­vloe­den. Het twee­de deel richt zich op slaap als een uniek ter­rein van dis­so­ci­a­tie, tijds­ver­vreem­ding en kwetsbaarheid.

Ameel brecht meakusma2
© Laurent Orseau

Componist en expe­ri­men­teel muzi­kant Ameel Brecht leeft als solist zijn pas­sie voor eso­te­ri­sche stem­min­gen en reso­nan­ties uit op snaar­in­stru­men­ten zoals man­do­li­ne, gitaar en vio­lo­ne. Daarnaast is Ameel Brecht de oprich­ter van Razen, het deep lis­te­ning-pro­ject dat hij tij­dens zijn stu­dies aan het Koninklijk Conservatorium Brussel startte.

22:45
Olga Kokcharova

Mixotricha Paradoxa

Voor buch­la 200e en field recor­dings. Onder lei­ding van de han­den van een goud­smid dui­ken we in de herf­sti­ge humus die onze half­ge­slo­ten oog­le­den omhult. Gorgelend, sis­send neemt Kokhlias ons mee van figu­ra­tief naar abstract, tus­sen mie­ren­hoop en modu­lai­re syn­the­se, van een inner­lij­ke zond­vloed naar elek­tri­sche verlichting.

C2022 Johannes Berger Sonic Topologies 972
© Johannes Berger

Olga Kokcharova, geluids­kun­ste­na­res en muzi­kan­te, gebo­ren in Siberië en geves­tigd in Genève, is geïn­te­res­seerd in alles wat hoor­baar is, onaf­han­ke­lijk van het medi­um. Ze heeft een voor­keur voor zorg­vul­di­ge geluids­op­na­mes, maar expe­ri­men­teert ook met opna­me­ma­te­ri­aal om meer­ka­naal­se elek­tro­a­koes­ti­sche com­po­si­ties, impro­vi­sa­ties, sound­tracks, per­for­man­ces of geluids­in­stal­la­ties in de open­ba­re ruim­te te creëren.

Namiddagprogramma

Dit blok bestaat uit stuk­ken met een open ein­de, van lan­ge en vari­a­be­le duur. De per­for­man­ces fun­ge­ren als ruim­tes die in- en uit­ge­klapt kun­nen wor­den. Vijf per­for­man­ces vin­den plaats in twee paral­lel­le ruim­tes, op twee ver­die­pin­gen van het­zelf­de gebouw. Luisteraars wor­den uit­ge­no­digd om op hun eigen rit­me tus­sen de stuk­ken te bewe­gen, zoals ze dat, mis­schien, ook in een tuin zou­den doen.

Room 1 [MILL]

15:00
Clara Lévy

13 Visions

13 Visions is een reeks com­po­si­ties van Clara Lévy, door haar zelf uit­ge­voerd op viool. Ze zijn ont­wor­pen als een denk­beel­di­ge ont­moe­ting tus­sen twee com­po­nis­ten wier muzi­ka­le esthe­tiek veel over­een­kom­sten ver­toont, ondanks de eeu­wen die hen schei­den: Hildegard von Bingen en Pauline Oliveros. De bei­de visies van de com­po­nis­ten zijn op die manier met elkaar ver­we­ven in een cyclus van der­tien stuk­ken voor viool solo.

Clara Levy Portrait2
© Dimitri Djuric

Clara Lévy is een vio­lis­te uit Brussel. Ze ont­wik­kelt solo­pro­jec­ten die de dyna­miek van het luis­te­ren in vraag stel­len, en werkt samen met ensem­bles zoals Hanatsu miroir, Ictus, en Nemo Ensemble. Haar hui­di­ge muzi­ka­le pro­jec­ten zijn geïn­spi­reerd door ero­sie, traag­heid en het microscopische.

16:30
Nur/Se performs Éliane Radigue

Σ = a = b = a + b

Σ = a = b = a + b is een expe­ri­men­teel turn­ta­ble-werk van Eliane Radigue, dat gebruik maakt van twee op maat gemaak­te vinyl­pla­ten.

Kant A en B kun­nen afzon­der­lijk of tege­lij­ker­tijd, syn­chroon of asyn­chroon wor­den beluis­terd.
Kant A en B van de schijf kun­nen onbe­perkt gecom­bi­neerd wor­den op elke snel­heid 78,45, 33 of 16.


De com­bi­na­tie van deze een­vou­di­ge par­ti­tuur en de twee pla­ten levert een werk op dat onein­dig kan wor­den uit­ge­breid en gewij­zigd.

Σ = a = b = a + b is één van de eer­ste geluids­ont­wer­pen van Radigue. Oorspronkelijk wer­den de draai­ta­fels ter beschik­king gesteld van het publiek en kon­den bezoe­kers dus hun eigen klank­land­schap com­po­ne­ren; voor Oscillation wordt het werk uit­ge­voerd door Nur/​Se.

Scan 30 copy

Éliane Radigue is een in 1932 gebo­ren Franse com­po­nist. Zij is voor­al bekend om haar uit­ge­spon­nen elek­tro­ni­sche com­po­si­ties, gemaakt op de ARP 2500 syn­the­si­zer, die zij van­af de jaren zeven­tig heeft gecre­ëerd. In deze wer­ken ont­staan door zeer gelei­de­lij­ke ver­an­de­rin­gen in de para­me­ters van de syn­the­si­zer rij­ke, orga­ni­sche tex­tu­ren. In 2001 begon Radigue met de Occam Océan-serie, een groei­en­de ver­za­me­ling wer­ken voor akoes­ti­sche musi­ci die voort­ko­men uit ver­ba­le gesprek­ken in plaats van geschre­ven partituren.

Room 2 [HISK]

15:00
Maria Komarova

Krɑjïnɑ

Oost west, thuis best, zeg­gen som­mi­gen. Anderen hopen dan weer dat er lan­den zijn die beloofd wer­den, of dat er plaat­sen bestaan als hia­ten bui­ten het tijd­ruimte­con­ti­nu­üm, bin­nen het domein van de gewo­ne wereld. We zou­den er in kun­nen val­len en ons zo op een grens bevin­den tus­sen twee nul­pun­ten, zoals op een kust zon­der water met een ver­lo­ren stuk land tus­sen brok­stuk­ken aan bei­de kan­ten. Op die plek wor­den din­gen krach­ten en gelui­den ver­ha­len. Daar dan­sen arte­fac­ten met land­schap­pen en rei­ken hints aan zon­der raad­sels . Wat denk je van een wals met een ver­brand stuk rots of een tede­re omhel­zing met een flessenhals?

C Vera Marmelo
© Vera Marmelo

Maria Komarova is een inter­dis­ci­pli­nair kun­ste­naar wiens prak­tijk zich bevindt op de grens van podi­um­kun­sten, sce­no­gra­fie, geluid en instal­la­tie­kunst. Door het ensce­ne­ren en op tech­nisch vlak her­ge­brui­ken van alle­daag­se objec­ten bena­drukt Komarova’s werk het soni­sche en visu­e­le poten­ti­eel van de niet-men­se­lij­ke wereld. Ze werkt met geluid als een per­for­ma­tief medi­um, ont­wik­kelt voort­du­rend DIY elek­tro-akoes­ti­sche objec­ten en laat deze tij­de­lijk de loca­ties van per­for­man­ces en instal­la­ties innemen.

16:00
Maia Urstad

Time Pockets

Time Pockets
ver­wijst naar vrije tijd tus­sen taak­jes door’. In dit 90 minu­ten duren­de stuk bie­den de poc­kets’ tijd om te luis­te­ren naar een ambient sounds­ca­pe van geluids­op­na­mes uit onze dage­lijk­se omge­ving. Deze gelui­den blij­ven vaak onop­ge­merkt en som­mi­ge staan op het punt in de ver­ge­tel­heid te raken: meer­ta­li­ge opna­mes van aan­kon­di­gin­gen op trei­nen, sta­ti­ons, de radio of open­ba­re luid­spre­kers; kor­te infor­ma­tie of instruc­ties zoals num­mers, trein­aan­kon­di­gin­gen, rou­te­be­schrij­vin­gen, nieuws, of infor­ma­tie over tijd en plaats. Ook diens omlig­gen­de sounds­ca­pe komt aan bod: atmos­fe­ri­sche gol­ven, inter­fe­ren­tie, machi­nege­lui­den, spoor­rails, gesis, wind of stil­te, of gewoon’ een ruim­te­lij­ke aan­we­zig­heid. Het mate­ri­aal is afkom­stig uit een selec­tie van Maia Urstad’s geluids­in­stal­la­ties van de afge­lo­pen tien jaar. 

Time Pockets werd onder­steund door BEK — Bergen Centre for Electronic Arts, Noorwegen.

3 Maia Urstad photo Sharon Bailey
© Sharon Bailey

Maia Urstad is beel­dend kun­ste­naar, com­po­nist en per­for­mer op het kruis­punt van audio- en beel­den­de kunst. Sinds het mid­den van de jaren 80 is zij actief in de inter­na­ti­o­na­le heden­daag­se kunst­we­reld. Zij maakt voor­na­me­lijk gebruik van gevon­den geluids­ma­te­ri­aal en radio- en tele­com­mu­ni­ca­tie­sig­na­len. Centraal in haar werk staan ver­schil­len­de aspec­ten van tech­no­lo­gi­sche ont­wik­ke­ling, sounds­ca­pes, spo­ren en ver­ha­len die we ach­ter­la­ten wan­neer nieu­we uit­vin­din­gen hun intre­de doen in ons dage­lijks leven, waar­bij ze vaak kijkt naar momen­ten waar­op een tech­no­lo­gie op de rand van ver­ou­de­ring staat.

17:30
ASUNA

100 KEYBOARDS

Een live­per­for­man­ce met meer dan 100 speel­goed­key­boards dat zich richt op inter­fe­ren­tie­ge­luid’: een feno­meen waar­bij een com­plexe ver­de­ling van geluids­druk en ande­re para­me­ters ont­staat als geluids­gol­ven met dezelf­de fre­quen­tie maar met ver­schil­len­de voort­plan­tings­rich­tin­gen elkaar over­lap­pen. Subtiele ver­schil­len in toon­hoog­te ver­oor­za­ken een geluids­fe­no­meen als een moiré’-patroon. Door de ori­ën­ta­tie van de oren te ver­an­de­ren en/​of door rond de kla­vie­ren te bewe­gen, zul­len de com­plexe inter­fe­re­ren­de gelui­den en reso­nan­ties in de ruim­te op elke plaats, zelfs tus­sen de twee oren, ver­schil­len­de gon­zen, loops en beats creëren.

ASUNA 100 Keyboards 17 photo credit by Julieta Cervantes
© Julieta Cervantes

ASUNA is een Japanse geluids­kun­ste­naar die eind jaren 90 in Tokio op zeer jon­ge leef­tijd expe­ri­men­te­le muziek begon te maken. Zijn eer­ste gro­te werk was de geluids­in­stal­la­tie Each Organ, die het con­cept eco­lo­gie her­denkt. Sindsdien heeft hij uit­ge­breid getoerd met pro­jec­ten als 100 Toys en, meer recent, 100 Keyboards.

Avondprogramma

20:00
Jessica Ekomane [talk]

Jessica Ekomane geeft een talk over enke­le van haar meest recen­te rit­mi­sche inte­res­ses, zoals de poly­rit­mi­sche prak­tijk van Pygmeeënmuziek, Afrikaanse tijd­lijn­pa­tro­nen, en de aan­we­zig­heid van niet-Anglo-Europese idee­ën en kun­ste­naars bin­nen de geschie­de­nis van com­puta­ti­on en computermuziek.

Photo04 Copyright Silje Nes
© Silje Nes

Jessica Ekomane is een in Frankrijk gebo­ren en in Berlijn geves­tig­de elek­tro­ni­sche muzi­kan­te en geluids­kun­ste­na­res. Haar qua­dro­fo­ni­sche per­for­man­ces zoe­ken een cathar­sisch effect door de inter­ac­tie tus­sen psy­cho-akoes­tiek, de per­cep­tie van rit­mi­sche struc­tu­ren en de wis­sel­wer­king tus­sen ruis en melo­die. Haar muziek is geba­seerd op the­ma’s als de rela­tie tus­sen indi­vi­du­e­le per­cep­tie en col­lec­tie­ve dyna­miek, of het onder­zoek naar luis­ter­ver­wach­tin­gen en hun maat­schap­pe­lij­ke oorsprong.

20:30
Clara de Asís & Rebecca Lane

Distances Bending

Distances Bending is een zich steeds ver­der uit­brei­dend pro­ces — een opbou­wen, uit­pu­ren en spie­ge­len van mate­ri­a­len die eigen zijn aan elke kun­ste­naar, waar­bij wordt inge­speeld op een inge­no­men ruim­te gedu­ren­de meer­de­re uren of dagen. Een repe­ti­tie­ve tijds­struc­tuur, een tij­de­lij­ke loop die wordt beïn­vloed door stij­gen­de, spe­ci­fie­ke fre­quen­ties, ver­schil­len­de flui­ten (waar­van de groot­te, het tim­bre en de vorm over­een­ko­men met deze fre­quen­ties), elek­tro­ni­ca en ver­an­de­rend licht — het werk cre­ëert een deli­ca­te ruim­te waar­in per­cep­tie wordt herschapen.

Clara De Asis Le Mans 2022 g
Y05 B57bg

Clara de Asís is een com­po­nis­te-per­for­mer die het raak­vlak onder­zoekt tus­sen akoes­tiek, ruim­te­lijk­heid, alter­na­tie­ve nota­tie en de feno­me­no­lo­gie van aan­dacht. Haar werk richt zich op geluids­per­cep­tie, waar­bij ze elek­tro­ni­ca com­bi­neert met eigen­zin­ni­ge com­bi­na­ties van diver­se mate­ri­a­len en gevon­den voor­wer­pen. Naast haar solo­prak­tijk heeft ze ver­schil­len­de wer­ken gecre­ëerd in samen­wer­king met ande­re kun­ste­naars en in lang­du­ri­ge samen­wer­kings­ver­ban­den, zoals die met Rebecca Lane.

Rebecca Lane is een muzi­kant die into­na­tie onder­zoekt, met de focus op uit­ge­brei­de rei­ne stem­ming en alter­na­tie­ve stem­mings­sys­te­men, en de per­cep­tu­e­le en rela­ti­o­ne­le aspec­ten van het ver­klan­ken van dit mate­ri­aal met ande­ren. Ze werkt voort­du­rend samen met com­po­nis­ten en uit­voer­ders (zoals Catherine Lamb en Clara de Asís) en bin­nen diver­se ensembles. 

22:00
Younes Zarhoni

Polyphony

Younes Zarhoni brengt een live per­for­man­ce van zijn onder­zoek rond Arabische poly­fo­ne zang, micro­to­na­li­teit, qua­dro­fo­ni­sche instal­la­ties, poë­zie en gra­fi­sche partituren.

YZ POLY 01

Younes Zarhoni is een kun­ste­naar uit Brussel. Zijn werk ver­kent het kruis­punt van audio en visu­e­le kunst en richt zich op opvat­tin­gen over nati­o­na­le, reli­gi­eu­ze en artis­tie­ke iden­ti­teit door mid­del van elek­tro­ni­sche muziek­per­for­man­ces, geluids­in­stal­la­ties en visu­eel werk.

22:45
Mark Vernon

Time Deterred

Met vond­sten uit zijn tape-archie­ven pre­sen­teert audio-arche­o­loog Mark Vernon een spe­ci­aal ont­wor­pen qua­dro­fo­ni­sche per­for­man­ce met ver­dwaal­de stem­men, gevon­den gelui­den, cas­set­te-over­schot­ten, klei­ne objec­ten, tape­loops en veld­op­na­mes. Door gevon­den tapes en stem­men uit het ver­le­den te ver­men­gen met eigen her­in­ne­rin­gen en opna­mes wordt een gelaagd tapijt van gelui­den gewe­ven, waar­bij ver­schil­len­de tijds­pe­ri­o­den ver­va­gen en elkaar over­lap­pen in wat zou kun­nen wor­den omschre­ven als een vorm van geluids­tijd­reis. Binnen dit rui­sen van de geschie­de­nis ver­va­gen en dui­ken hape­ren­de mag­ne­ti­sche her­in­ne­rin­gen weer op, dob­be­rend als audio drijf­hout op een zee van wit­te ruis.

Mark Vernon live at Hideous Porta 2015 A

Mark Vernon is een geluids­kun­ste­naar uit Glasgow die werkt met gevon­den tapes en acous­ma­ti­sche aan­we­zig­heid. Zijn werk ver­kent the­ma’s als mag­ne­tisch geheu­gen, audio-arche­o­lo­gie, voy­eu­ris­me en nos­tal­gie. Hij is een groot voor­stan­der van radio als kunst­vorm en is mede­or­ga­ni­sa­tor van het kunst­ra­dio­sta­ti­on Radiophrenia in Glasgow. Zijn solo­mu­ziek­pro­jec­ten zijn gepu­bli­ceerd bij labels als Kye, Flaming Pines, Persistence of Sound, Entr’acte en Gagarin records.

23:30
Jung An Tagen

Met behulp van syn­the­se- en sam­pling­tech­nie­ken bouwt Jung An Tagen ale­a­to­ri­sche struc­tu­ren, repe­ti­tie­ve vor­men en poly­rit­mi­sche moi­ré’s die zowel het lichaam als de geest aan­spre­ken. De gram­ma­ti­ca van deze muziek is ver­ras­send, de taal zelf is direct, schom­me­lend tus­sen moder­ne com­po­si­ties en ritu­e­le tech­no, tus­sen onder­dom­pe­ling en afstoting.

Jung An Tagen2017 web

Jung An Tagen houdt zich nau­we­lijks aan geves­tig­de con­ven­ties van rit­me, melo­die en klank­kleur en lijkt de regels van de elek­tro­ni­sche muziek te wil­len her­schrij­ven. Wat een entree.’ — The Wire 

14:00
Will Holder & Paul Abbott

Rosmarie Waldrops Lawn of Excluded Middle’
Voorgedragen door Will Holder (stem) en Paul Abbott (drums).

Geïmproviseerde, vijf­tien minu­ten duren­de voor­drach­ten van drie stro­fen van een lang­du­ri­ge, audi­tie­ve publi­ca­tie van Waldrops 31 stro­fen tel­len­de gedicht uit 1993.

De gedich­ten zou­den alle­maal dia­loog­vor­mig genoemd kun­nen wor­den, en rei­ken over een synap­ti­sche (en soms humo­ris­ti­sche) kloof naar een poten­ti­ë­le jij”’; waar­bij het poten­ti­eel van die kloof te gemak­ke­lijk ver­vuild wordt door een hang naar zin­nen met een soli­de syntaxis.

69927801057 6 FC44908 7934 4 C2 D 814 C 521 AA22 B9 DC7 1

Paul Abbott is muzi­kant en drum­mer. Hij speelt met ech­te en denk­beel­di­ge drums, syn­the­ti­sche gelui­den, per­for­man­ces, en schrij­ven: zo onder­zoekt hij hoe bewe­gin­gen van gelui­den, tekens en lichaam elkaar doen groei­en. Recente en lopen­de samen­wer­kin­gen zijn o.a.: XT met Seymour Wright; XT+Anne Gillis; F.R.David, very good* met Will Holder; beweging/​beelden met Keira Greene; Rian Treanor Duo; RP Boo Trio met XT; The Creaking Breeze Ensemble met Nathaniel Mackey.

Will Holder
publi­ceert werk zowel mon­de­ling als in druk — met aan­dacht voor de rol die par­ti­tu­ren en nota­tie kun­nen heb­ben op het lichaam als (spre­kend en soci­aal) docu­ment. Samen met Alex Waterman was hij co-uit­ge­ver van Yes But Is It Edible? The music of Robert Ashley for two or more voi­ces (New Documents). Sinds 2007 is hij redac­teur van F.R.DAVID, een­over de rol van lezen en schrij­ven in de kunst, dat mede wordt uit­ge­ge­ven door uh books en KW, Berlin.

Rosmarie Waldrop is een Amerikaanse dich­ter, roman­schrij­ver, ver­ta­ler, essay­ist, en co-edi­tor en uit­ge­ver van Burning Deck Press. Lawn of Excluded Middle werd oor­spron­ke­lijk uit­ge­ge­ven in 1993 (Tender Buttons), and later in de ver­za­me­ling Curves to the Apple (New Directions, 2006).

15:00
Farida Amadou, Katharina Ernst, ASUNA en Clara de Asís [durational improv]

Deze set wordt live uit­ge­zon­den op P‑Node.

Tussen 15h en 18h wor­den vier impro­vi­sa­tors uit­ge­no­digd om drie uur lang samen te spe­len. Het con­cert is bedoeld als open expe­ri­ment, waar­bij de spe­lers wordt gevraagd hun ener­gie te dose­ren gedu­ren­de een onge­brui­ke­lij­ke duur. Het resul­taat is een direc­te wis­sel­wer­king tus­sen de spe­lers tij­dens de lang­ge­rek­te per­for­man­ce, voor­bij de tra­di­ti­o­ne­le boog van een geïm­pro­vi­seer­de set. 

Oscillation improv collage

Farida Amadou is een auto­di­dac­ti­sche, impro-bas­sis­te uit Luik, België. Sinds 2014 heeft ze opge­tre­den met onder meer Linda Sharrock, Steve Noble, Karl H. Bjora, Jasper Stadhouders, Onno Govaert, Eve Risser, Morgane Carnet, Philippe Lemoine, Timothée Quost, Julien Desprez, Anil Eraslan, Mette Rasmussen, Basile Naudet, Chris Pitsiokos, Alex Ward en Thurston Moore.

De in Berlijn wonen­de kun­ste­na­res Katharina Ernst begon op negen­ja­ri­ge leef­tijd met drum­men, met een vroe­ge focus op poly­me­tri­sche, vreem­de en cha­o­ti­sche struc­tu­ren. Ze stu­deer­de abstrac­te schil­der­kunst aan de Academie voor Schone Kunsten in Wenen en begon tege­lij­ker­tijd te toe­ren met muziek- en per­for­man­ce­pro­jec­ten. In haar werk door­kruist ze de dis­ci­pli­nes muziek, beel­den­de kunst en cho­re­o­gra­fie en viert ze een hybri­de begrip van de term​‘com­po­si­tie’.

Clara de Asís is een com­po­­nist-per­­for­­mer die het raak­vlak onder­zoekt tus­sen akoes­tiek, ruim­te­lijk­heid, alter­na­tie­ve nota­tie en de feno­me­no­lo­gie van aan­dacht. Haar werk richt zich op geluids­per­cep­tie, waar­bij ze elek­tro­ni­ca com­bi­neert met eigen­zin­ni­ge com­bi­na­ties van diver­se mate­ri­a­len en gevon­den voor­wer­pen. Naast haar solo­prak­tijk heeft ze ver­schil­len­de wer­ken gecre­ëerd in samen­wer­king met ande­re kun­ste­naars en in lang­du­ri­ge samen­wer­kings­ver­ban­den, zoals die met Rebecca Lane.

ASUNA
is een Japanse geluids­kun­ste­naar die eind jaren​’90 in Tokio op zeer jon­ge leef­tijd expe­ri­men­te­le muziek begon te maken. Zijn eer­ste gro­te werk was de geluids­in­stal­la­tie Each Organ, die het con­cept eco­lo­gie her­denkt. Sindsdien heeft hij uit­ge­breid getoerd met pro­jec­ten als 100 Toys en, meer recent, 100 Keyboards.

20:00
Charlemagne Palestine [@ Karmelietenkerk]

tranc­ingggouttt

Een semi­ri­tu­eel con­cert door Charlemagne Palestine op het pijp­or­gel van de Karmelietenkerk.

NB: dit con­cert vindt plaats in de Karmelietenkerk. Tickets voor dit con­cert kun­nen afzon­der­lijk wor­den gekocht, maar de toe­gang is ook inbe­gre­pen in het zon­dag­tic­ket en de festivalpas.

Image001

Componist, muzi­kant, sja­maan, beel­dend kun­ste­naar en per­for­mer Charlemagne Palestine is zowel een ico­ni­sche figuur van de New Yorkse under­groundsce­ne als een kun­ste­naar wiens heden­daag­se prak­tijk altijd bij de avant-gar­de hoort. Lang werd hij beschouwd als een pio­nier van de mini­ma­lis­ti­sche muziek, een stro­ming waar­mee hij zich nooit echt heeft ver­een­zel­vigd. Hij omschrijft zijn prak­tijk lie­ver als maxi­ma­lis­tisch’ of spon­taan­i­ma­lis­tisch’.

Oscillation bulletin
03.05.23

Oscillation Bulletin Finale Episode

DSCF6790 1

𝙈𝙖𝙮 𝙢𝙖𝙣𝙮 𝙢𝙤𝙤𝙣𝙨 𝙗𝙡𝙚𝙨𝙨 𝙪𝙨 𝙖𝙗𝙪𝙣𝙙𝙖𝙣𝙩𝙡𝙮 𝙬𝙞𝙩𝙝 𝙩𝙝𝙞𝙨 𝙥𝙤𝙨𝙩-𝙤𝙨𝙘𝙞𝙡𝙡𝙖𝙩𝙞𝙤𝙣 𝙝𝙖𝙯𝙚

Dear post-oscil­la­ti­on ::: o tem­po gene­ra­ti­on,

As we’re wri­ting this, six stu­dents from both the Université Laval Quebec and RITCS are wor­king on their new sound pie­ces in the Q‑O2 HQ, cre­a­ting an unsus­pec­ted pleasant sonic back­ground for wri­ting this last bul­le­tin. The futu­re waits just around the offi­ce’s cor­ner, whi­le at the same time the echoes of past week­end still rever­be­ra­te through our heads. This fifth edi­ti­on will undoub­ted­ly stand the test of time: count­less grip­ping per­for­man­ces, work­shops, talks, han­gouts, unsus­pec­ted gatherings, … a dream edi­ti­on it has been. But what might lin­ger on lon­gest in our ever time-sen­si­ti­ve thoughts might be the micro-com­mu­ni­ty we’ve been part of last week­end. A micro­cos­mos of artists, part­ners (spe­ci­al thanks to Pieter and Maarten and the rest of the Needcompany team, Gert and the HISK crew, Père Stefano, and Charlemagne Palestine for his gran­di­o­se fina­le!), volun­teers, interns (Sara, Marius, Han <3) and the audien­ce that cre­a­ted the per­fect cir­cum­stan­ces for our cele­bra­ti­on of sound. Time was on our side.

Head in the clouds, our hearts — the war­mest,

The Oscillation Crew

2 d

30.04.23

Oscillation Bulletin Episode 4

DSCF6536

Dear tem­po­ral spe­ci­men,

Is time a flat cir­cle? Yesterday it felt more like a boun­cing sphe­re — simul­ta­neous­ly dro­ning, crac­kling, head-spin­ning on the HISK and Needcompany in the after­noon, ale­a­to­ric elec­tro­nics, polypho­nic chan­ting, audio flotsam at night. What is cer­tain is that time has no com­pas­si­on: it’s alrea­dy the last day of our annu­al feast. But a grand fina­le awaits us, star­ting with impro­vi­sed read­ings by Will Holder and Paul Abbott, and a con­cert by organ sha­man Charlemagne Palestine as the icing on the cake of this final day (for which the­re are still some very last tic­kets avai­la­ble). In bet­ween the­se per­for­man­ces the­re is the dura­ti­o­nal improv set by Farida Amadou, Katharina Ernst, ASUNA and Clara de Asís, which will also be broad­cast on P‑Node.

To dream away one more time at all yes­ter­day’s splen­dor, plea­se find an acros­tic quiz report below (ans­wers are artis­t’s names, or drinks avai­la­ble at the bar) :::

𝐎ur dro­ne of the year
𝐒pell­bin­din­gly spin­nin’ sin­ce 1969
𝐂hants that we need eve­ry­day
𝐈ncre­di­ble magi­ni­a­ry mee­tings bet­ween Hildegard von Bingen and Pauline Oliveros
𝐋et me plea­se have one more of the­se at the MILL han­gout
𝐋ate night ale­a­to­ric arrays
𝐀udio arche­o­lo­gist nr. 1
𝐓ime poc­kets FM melan­cho­lia sum­mo­ner
𝐈de­as we did­n’t know we nee­ded them
𝐎ther­worl­dy mini­a­tu­re mean­de­rings
𝐍ot nor­mal into­na­ti­on vir­tu­o­si­ty

(ans­wers: ASUNA — Nur/​Se per­forms Éliane Radigue — Younes Zarhoni — Clara Lévy — Zinnebir — Jung An Tagen — Mark Vernon — Maia Urstad — Jessica Ekomane — Maria Komarova — Clara de Asís & Rebecca Lane)


Bouncing, still,

The Oscillation Crew

29.04.23

Oscillation Bulletin Episode 3

Oscillation2023 2804 ccamillepoitevin 12
Dear expe­rien­cer of the eter­nal now,

We have rea­ched the half­way point of the fes­ti­val, but we’­re still on a total high. After all the for­ce of the first night, the second night brought us a gent­ler, soothing tone. In the midst of the engul­fing expo­si­ti­on of sound, we’­ve col­lec­ted some semi-fic­ti­o­nal quo­tes from the audien­ce:

Ameel Brecht bro­ke my heart.”

I want Jessica Ekomane to make my life choi­ces now.”

I think Olga Kokcharova makes the per­fect per­son for the sound­track of my bio­pic.”

I hope Felix Kubin can orga­ni­se my wed­ding.”

Do you know who’s the per­so­nal trai­ner of Katharina Ernst?”

I think Marija Rasa just inven­ted fifth world music.“

Meet me half way,

The Oscillation Club
28.04.23

Oscillation Bulletin Episode 2

Oscillation2023 27 04 ccamillepoitevin 23

Dear dwel­lers of the Holocene,

The time for Oscillation ::: o tem­po has arri­ved. A dream ope­ning night it has been: Limpe Fuchs & Valérie Vivancos’s ini­mi­ta­ble play­ful­ness and tex­tu­ral blen­ding, Juliet Fraser and Newton Armstrong’s vir­tu­o­so detai­lism of Feldman’s Three Voices, Hans-Christian Dany’s cyber­ne­tic expan­si­ons, John McCowen’s heart­wren­ching cycli­cal dro­ning and Felix Kubin’s ever-sur­pri­sing ima­gi­na­ti­on, … Along with the amia­ble atmos­p­he­re during the inter­me­di­a­te and after-han­gouts in the MILL hall, it will be impos­si­ble to take us off our cloud in the coming days.

Time is on our side,

The Oscillation Büro

26.04.23

Oscillation Bulletin episode 1

Oscillation2023 27 04 ccamillepoitevin 10