De inter­ac­tie van tonen, als­of een toon een levend wezen is. Ze kan zelf een com­plex spec­trum bevat­ten of ze kan slechts een gere­du­ceer­de, trans­pa­ran­te, of enkel­vou­di­ge tril­ling zijn. Maar ze wordt altijd beïn­vloed door wat om haar heen in de peri­fe­rie gebeurt, en er zijn altijd ande­re tona­li­tei­ten aan­we­zig die haar toe­stand veranderen.”

— Catherine Lamb

Tuned Circuits, de 3de edi­tie van Oscillation Festival, ont­leent haar titel aan Daphne Oram, de elek­tro­ni­sche com­po­nis­te en uit­vind­ster. In Orams werk en geschrif­ten open­baart zich een moge­lij­ke con­nec­tie tus­sen elek­tro­ni­sche en bio­lo­gi­sche cir­cuits, en een ver­lan­gen om feno­me­nen simul­taan van ver­schil­len­de kan­ten te bekij­ken. Het fes­ti­val toont de prak­tijk en het feno­meen van het stem­men’. ‘(Af/ont/in)stemmen’ is een van de fun­da­men­ten van muziek­ma­ken. Denken van­uit het stem­men is den­ken in rela­ties: bewust zijn van dat het ene in con­so­nan­tie of dis­so­nan­tie bestaat met het ande­re; bewust zijn dat het ene het ande­re kleurt en beïn­vloedt. Het is bewust­zijn van van tijd, want stem­men ver­eist voort­du­ren­de ijking: wat nu in stem­ming is, zal dat niet blijven.

Oscillation — Tuned Circuits vindt plaats gedu­ren­de 4 dagen als een live uit­zen­ding van­uit MILL (Brussel) en ande­re loca­ties. Het fes­ti­val is een mix van lezin­gen, per­for­man­ces en radio. Elke dag focust op een sub­the­ma: stem­men, als een bewe­ging van con­ver­gen­tie; feed­back, als een cir­cu­lai­re bewe­ging die zich­zelf ver­sterkt; ont­stem­ming, als een bewe­ging van afle­ren en een voor­waar­de voor her­stel en her­ge­boor­te. De ope­nings­avond dra­gen we op aan Daphne Oram, wiens mot­to we enthou­si­ast adop­te­ren: nieuws­gie­rig­heid naja­gen zon­der terughoudenheid”.

Oscillation Festival is een pro­ject van Q‑O2 werk­plaats. Deze edi­tie is te gast bij MILL met dank aan Needcompany en wordt onder­steund door de Vlaamse Gemeenschap, de Vlaamse Gemeenschapscommissie, Stad Brussel, Öster­re­ichis­ches Kulturforum, Nederlandse Ambassade, Ictus.

De live audio­st­ream is toe­gan­ke­lijk via deze web­si­te en wordt ver­spreid op ver­schil­len­de onaf­han­ke­lij­ke radio­sta­ti­ons: Radio p‑node, The Listening Arts Channel, Radio Lyl, Radio Campus Bruxelles, Radio Helsinki, Colaboradio and Radio Shirley&Spinoza.

Specials

Naast live-streams van de con­cer­ten, talks en per­for­man­ces, bie­den we exclu­sief een aan­tal tek­sten en video’s aan — let wel: de video’s zijn enkel gedu­ren­de het fes­ti­val beschikbaar.

Als onder­deel van het Oscillation Festival van dit jaar heb­ben we een rea­der gemaakt met tek­sten die inspi­re­rend zijn geweest voor de kun­ste­naars van het pro­gram­ma en voor ons­zelf. Een papie­ren exem­plaar kan besteld wor­den via info@q‑o2.be (5€ in België/​8€ in Europa). Je vindt hem hier:

We will be ente­ring a stran­ge world whe­re com­po­sers will be ming­ling with capa­ci­tors, com­pu­ters will be con­trol­ling crot­chets and, may­be, memo­ry, music and mag­ne­tism will lead us towards metap­hy­sics.” — Daphne Oram (1971).

Deze film is opge­vat als een kun­ste­naars­film en als homa­ge aan Daphne Oram, een pio­nier in de Britse elek­tro­ni­sche muziek en mede­op­rich­ter van de BBC Radiophone Workshop in 1958. De film por­tret­teert Orams unie­ke uit­vin­ding: de Oramics Machine, die nu te bewon­de­ren is in het Museum voor Wetenschap in Londen. Ondanks het feit dat de com­po­nis­te teke­nin­gen gebruik­te als basis voor haar​‘hand­ge­maak­te’ elek­tro­ni­sche muziek, blijft de beel­den­de kant van haar werk in de scha­duw staan. De film brengt de mis­schien nu geda­teer­de tech­no­lo­gi­sche fan­ta­sie terug tot leven en her­in­ter­pre­teert en ver­taald het gete­ken­de geluids­ma­te­ri­aal naar bewe­gend beeld. De sound­track com­bi­neert Orams muziek met haar stem die cita­ten voor­leest uit een eer­ste ver­sie van het boek An Individual Note of Music, Sound and Electronics (1971).

The Mirror is een live a/​v‑performance die film­frag­men­ten com­bi­neert met unie­ke sam­pled-based muziek. Het onder­zoekt via came­ra, de mas­kers die we dra­gen. Parallelle ver­haal­lij­nen zwer­men over het scherm en ont­ken­nen elke​‘zeker’, vast­staand zijn, ver­haal of moment in de tijd.

The Mirror zal gedu­ren­de wordt hele fes­ti­val­pe­ri­o­de op vraag gestreamd.

A video per­for­man­ce of Goodiepal & Pals per­for­ming Bananskolen”

De terug­keer van de wereld in al zijn geweld is altijd een bit­te­re zaak. Niet dat het ooit echt weg is — alleen meer of anders naakt, en meer of min­der voor ieder van ons in onge­lij­ke mate.

Kunnen we, na een jaar zon­der live” con­cer­tap­plaus, in ons eigen lawaai horen wat er al is? — Dat elk applaus ook altijd voor de wereld is.

De vol­gen­de 16 opna­mes van applaus van 19 febru­a­ri 2020 tot 12 april 2021 zou­den moe­ten wor­den afge­speeld boven­op / tij­dens live applaus & ver­ge­zeld van hun cita­ten & deze notitie.

- Audio (.zip)

- Citations (.pdf)

Met dank aan K. W.

- Bill Dietz, Florence, 18 april 2021.

Deze work­shop ver­trekt van de dia­to­ni­sche mond­har­mo­ni­ca en duikt in stem­min­gen en col­lec­tie­ve impro­vi­sa­tie, met inspi­ra­tie uit de Sonic Meditations prak­tijk van Pauline Oliveros.

De tech­niek van de har­mo­ni­ca is geba­seerd op sub­tie­le rit­mi­sche en tim­bra­le vari­a­ties ver­bon­den met de adem­ha­ling van de spe­ler. Met behulp van ver­schil­len­de har­mo­ni­ca’s zul­len we tex­tu­ren onder­zoe­ken die wor­den gege­ne­reerd door com­bi­na­tie­to­nen, over­bla­zen en boven­to­nen, hand­re­so­nan­tie­tech­nie­ken, en ver­sprin­gen­de adem­ha­lings­rit­mes.

Er zal aan­dacht zijn voor de ver­schil­len­de stem­min­gen van het instru­ment: van wel­ge­tem­per­de stem­men, tot zeven­to­ni­ge just into­na­ti­on, tot ver­schil­len­de voor­beel­den van gecom­pro­mit­teer­de stem­min­gen tus­sen de twee. Indien inte­res­se, zijn expe­ri­men­ten met aan­ge­pas­te stem­min­gen moge­lijk.

Instrumenten met ver­schil­len­de stem­min­gen en klank­kleu­ren zul­len ter beschik­king wor­den gesteld, maar deel­ne­mers wor­den ook uit­ge­no­digd hun eigen instru­men­ten mee te brengen.

Tijd: 14:0018:00
Prijs: € 15
Inschrijven: info@q‑o2.be
Voertaal: Engels

In real life. Adres: Q‑O2, Koolmijnenkaai/​Quai des Charbonnages 30 – 34, 1080 Brussels. Beperkt tot 5 deel­ne­mers. COVID-19 pro­to­col: har­mo­ni­ca’s wor­den schoon­ge­maakt en gedesinfecteerd. 

Stellan Veloce

Stellan Veloce is een Sardijnse com­pon­ist, per­former en cel­list die woont en werkt in Berlijn. Hen rea­li­seert stuk­ken voor akoestis­che instru­men­tale ensem­bles, en instal­laties of per­for­mances die zich richt­en op tim­bre, tex­tu­ur en herhaling.

De basis voor deze work­shop is col­lec­tie­ve vrije impro­vi­sa­tie, om de indi­vi­du­e­le muzi­ka­le talen van elke deel­ne­mer te explo­re­ren. Deze zijn de kern voor een reeks oefe­nin­gen in col­lec­tie­ve improvisatie.

Open voor ieder­een die een instru­ment speelt, zon­der onder­scheid in niveau of oplei­ding. Eerdere erva­ring met impro­vi­sa­tie is niet vereist. 

Tijd: 14:0018:00
Prijs: € 15
Inschrijven: info@q‑o2.be

In real life. Adres: Wild Gallery, Avenue du Pont de Luttre 72, 1190 Vorst. Graag je instru­ment vermelden.

Farida amadou ab 1 web
© Laurent Orseau

Farida Amadou is een in Brussel wonen­de muzi­kan­te en per­former. Dankzij haar elek­trische bas proeft ze sinds 2011 van een bre­de waai­er aan sti­jlen en gen­res. Ze vol­gende een gril­lig en avon­tu­urlijke weg door­heen blues, jazz en hip­hop, om haar focus te ver­bre­den naar free jazz en improv. Ze ves­tigde zich zo als wat een gerenom­meerd muziek­magazine​‘het aanstor­mende Belgische tal­ent in de inter­na­tionale sce­ne’ noem­de, waar­bij ze samen­speelde met leg­en­des als Linda Sharrock, Steve Noble en Mette Rasmussen. Avontuur en open­heid zijn de sleu­tels, of het nu Peter Brötzman of Cocaine Piss is, voor Amadou zijn er geen gren­zen of lim­i­eten in muziek.

Geluidskunstenares Myriam Van Imschoot & zan­ger Andreas Halling geven een work­shop die geïn­spi­reerd werd door onder meer kre­kel­ge­lui­den, cica­da­zwer­men en lie­de­ren van sprink­ha­nen — geplukt uit een vibre­ren­de geluidswereld. 

De 4 uur duren­de ses­sie draait rond luis­ter­oe­fe­nin­gen en rond stri­du­la­tie — de wij­ze hoe bvb. kre­kels geluid pro­du­ce­ren door vleu­gels tegen elkaar te wrij­ven — en hoe die als men­se­lij­ke lichaam toe te pas­sen. Het doel bestaat erin samen een gedeel­de taal’ te vin­den, en en pas­sant te proe­ven van een sys­teem dat poly­rit­miek en nau­we­lijks hoor­ba­re, hybri­de geluids­com­mu­ni­ca­tie faciliteert.

Tijd: 14:0018:00
Prijs: € 15
Inschrijven: info@q‑o2.be

In real life. Beperkt to 20 deel­ne­mers. Adres: Wild Gallery, Avenue du Pont de Luttre 72, 1190 Vorst.

Myriam Van Imschoot

Myriam Van Imschoot spitst zich toe op de geluid-eco­lo­gie van geluids­in­stal­la­ties, per­for­man­ces en films. Via audio-mime­sis is ze geë­vo­lu­eerd naar tech­nie­ken die de men­se­lij­ke en dier­lij­ke wereld samen­bren­gen. Haar bena­de­ring com­bi­neert fysie­ke, audi­tie­ve en soni­sche gevoeligheden. 

Andreas Halling is zan­ger en co-artis­tiek direc­teur van Hyoid voi­ces, een in Brussel geves­tigd heden­daags muziek­en­sem­ble dat bekend staat om zijn trans­dis­ci­pli­nai­re samenwerkingen.

Gentle Spring Roll is een actie­ve luis­ter­work­shop waar­in loem­pi­a’s wor­den bereid. De deel­ne­mers bou­wen een culi­nair bewust­zijn op door zich te con­cen­tre­ren op geluid en op het lichaam tij­dens het maken van voed­sel. Het luis­te­ren zal zich uit­strek­ken naar de ener­gie van voed­sel, de atmos­feer van de ruim­te en het col­lec­tief pro­du­ce­ren van geluid.

De work­shop bestaat uit 3 delen:

1. voor­be­rei­ding van het lichaam: het lang­zaam in een kal­me en bewus­te staat bren­gen dank­zij adem­ha­lings­oe­fe­nin­gen.
2. medi­te­ren met het geluid van de ingre­di­ën­ten.
3. het rol­len: lang­zaam loem­pi­a’s maken.

Tijd: 19:0022:00
Prijs: € 15
Inschrijven: info@q‑o2.be
Voertaal: Engels

Online. Beperkt tot 10 deel­ne­mers. Deelnemers krij­gen voor­af een lijst met ingre­di­ën­ten die ze moe­ten kopen (onder­deel van het avon­tuur) — het is aan­ge­ra­den om zich op tijd in te schrij­ven opdat er tijd is om de ingre­di­ën­ten te vinden.

Liew Niyomkarn

Liew is geluids­kun­ste­naar met een inte­res­se in luis­ter­prak­tij­ken, alter­na­tie­ve stem­min­gen, en geluids­wan­de­lin­gen. Ze ver­kent het gedeel­de bewust­zijn van men­sen en niet-men­sen, akoes­ti­sche eco­lo­gie en kos­mo­lo­gie. Met syn­the­si­zers, field recor­dings en tek­sten, her­con­fi­gu­reert ze stan­daard nar­ra­tie­ven tij­dens per­for­man­ces, radio­stuk­ken en installaties.

Deze work­shop is een labo­ra­to­ri­um waar­in de rela­tie tus­sen stem, ons­zelf en tech­no­lo­gie onder­zocht wordt. Door de stem te bena­de­ren als een syn­the­si­zer, en er dezelf­de stra­te­gie­ën op toe te pas­sen. Het ver­breedt de opvat­tin­gen over zin­gen en onder­zoekt een een mini­ma­le en abstrac­te esthe­tiek die gewoon­lijk wordt toe­ge­schre­ven aan elek­tro-akoes­ti­sche muziek.

Tijd: 14:0018:00
Prijs: € 15
Inschrijven: info@q‑o2.be

In real life. Beperkt tot 10 deel­ne­mers. Adres: Wild Gallery, Avenue du Pont de Luttre 72, 1190 Vorst. Ervaring in stem- en lichaams­prak­tijk is aan­be­vo­len; maar niet verplicht.

A pass c sarah oyserman webview 53
© Sarah Oyserman

Aela Roger exper­i­menteert met acapel­la en stem­syn­these. In plaats van haar stem te manip­uleren met behulp van machi­nes, traint ze haar stem in assim­i­l­eren van de syn­the­siz­er. Ze bevraagt zo waar men­se­lijk­heid stopt en tech­nolo­gie begint.

Inleiding tot live code­ring met behulp van de web­ge­ba­seer­de video­syn­the­si­zer Hydra. Geïnspireerd door ana­lo­ge modu­lai­re syn­the­se, maakt die het moge­lijk om meer­de­re visu­e­le bron­nen (oscil­la­to­ren, came­ra’s, appli­ca­tie­ven­sters, video­st­reams op afstand) te trans­for­me­ren, modu­le­ren en com­po­ne­ren door sequen­ties van func­ties te combineren.

Tijd: 19:0022:00
Prijs: € 15
Inschrijven: info@q‑o2.be
Voertaal: Engels

Online. Beperkt tot 10 deel­ne­mers. Laptop of com­pu­ter en kop­te­le­foon zijn noodzakelijk.

Olivia Jack

Olivia Jack is pro­gram­meur en kun­ste­naar die werkt met open-sour­ce soft­ware, car­tografie, live cod­ing, en exper­i­mentele inter­faces. Ze is de ontwikke­laar van ver­schil­lende brows­er-exten­­sies waaron­der Hydra (een video syn­the­siz­er), PIXELSYNTH, Pixeljam (col­lab­o­ratieve code edi­tor) en LiveLab (peer-to-peer media rou­ter). Haar live sets onder­zoeken algo­rit­mis­che rep­re­sen­taties van onvoor­spel­bare en chao­tis­che sys­te­men, en het van het code­ren als rom­melig proces.

In deze work­shop op de dak­tuin van Q‑O2 heten Esther Mugambi, Raoul Carrer en Sarah van Lamsweerde je wel­kom bij een tij­di­ge afslui­ting van win­ter­slaap, lock­down en ziek­te. Geen eer­de­re muzi­ka­le of bota­ni­sche erva­ring is ver­eist, maar kom voor­be­reid om fysiek en vocaal te wor­den. We zul­len ons lichaam ver­wen­nen met geluid en plan­ten­he­ling, bloots­voets op het mos tapijt lopen, han­den wrij­ven met bla­de­ren en zin­gen in fre­quen­ties die ste­de­lij­ke en natuur­lij­ke omge­vin­gen met elkaar ver­bin­den, met als doel het cre­ë­ren van het begin van een col­lec­tief Sore Spot Lied.

Tijd: 14:0018:00
Prijs: € 15
Inschrijven: info@q‑o2.be
Voertaal: Engels

In real life, bui­ten. Adres: Q‑O2, Koolmijnenkaai/​Quai des Charbonnages 30 – 34, 1080 Brussels. Beperkt tot 7 deelnemers. 

Sarah v Lamsweerde recht

Sarah van Lamsweerde maakt per­for­man­ces, publi­ca­ties en instal­la­ties die de rela­tie ver­ken­nen tus­sen taal, lichaam en beeld­cul­tuur. Zij werkt op lang­du­ri­ge basis samen met een aan­tal peer groups, en richt­te in 2010 Stichting Tre Tigri op, een plat­form voor het rea­li­se­ren en sti­mu­le­ren van inter­dis­ci­pli­nai­re pro­jec­ten, waar ook Esther Mugambi deel van uitmaakt. 

Esther Mugambi is een inter­dis­ci­pli­nair maker en zan­ge­res van Australisch-Keniaanse afkomst. Esther denkt in beel­den en schrijft muzi­kaal. Ze door­kruist moei­te­loos aller­lei gren­zen, of ze nu lan­de­lijk, eth­nisch, soci­aal of cul­tu­reel zijn. Haar instru­men­ta­ri­um bestaat uit een glas­hel­de­re stem, een kri­ti­sche blik en veel humor.

Raoul Carrer bracht het groot­ste deel van zijn leven door in Afrika (Bénin, Zuid-Afrika, Mali ) en ver­huis­de in 2012 naar Frankrijk. Raoul com­bi­neert zijn dans­prak­tijk met een artis­tiek onder­zoek rond de urba­ne cul­tuur die hem sti­mu­leert om ver­der in muziek, beat-making, mode en video te duiken.

Platforms and prac­ti­ces for sound live coding ensembles.

Estuary is een plat­form voor col­lec­tie­ve live code­ring. Browsers wor­den geher­pro­gram­meerd met behulp van de func­ti­o­ne­le pro­gram­meer­taal Haskell, om ze te trans­for­me­ren met behulp van een taal-neu­tra­le of meer­ta­li­ge aan­pak. De work­shop focust op stra­te­gie­ën voor onli­ne jams en ensem­bles. Ze intro­du­ceert Tidalcycles en CQenze, een eso­te­ri­sche dia­lect van Tidal.

Tijd: 19:0022:00
Prijs: € 15
Inschrijven: info@q‑o2.be

Online. Beperkt tot 10 deel­ne­mers. Geen eer­de­re erva­ring ver­eist. Laptop of com­pu­ter en kop­te­le­foon zijn noodzakelijk.

Image

Celeste Betancur is mul­­ti-instru­­men­tal­ist, gita­rist, Master in dig­i­tale kun­st. Voor ITM Medellin is onder­zoekt ze didac­tiek in code­ren en pro­gram­meren, is ver­ant­wo­ordelijk voor de edu­catieve plat­forms. Daarnaast ont­wik­keld ze mens-machin­ein­­ter­­fa­ces. Celeste is een trans­gen­der vrouw, getrouwd en heeft twee kinderen.

Tuned Visions: The British Electronic Music Pioneer Daphne Oram

De com­po­nis­te Daphne Oram (19252003) was één van de pio­niers in de Britse elek­tro­a­koes­ti­sche muziek. Ze was naast één van de mede-oprich­ters van de BBC Radiophonic Workshop (19581998), de uit­vind­ster van de Oramics-syn­the­si­zer: een foto-elek­trisch gestuurd instru­ment dat teke­nin­gen omzet­te in geluid. Dit gesprek geeft inzicht in haar meest pro­duc­tie­ve peri­o­de: het opzet­ten van haar eigen stu­dio in Kent eind jaren 50, haar uit­vin­ding en de puli­ca­tie van het boek An Individual Note: Of Music, Sound and Electronics eind jaren 70.

In Engels.

Daphne oram oramics 4lp

Anna Steiden is een musi­co­lo­ge en muzi­kan­te. Haar onder­zoek spitst zicht toe op elek­tro­ni­sche en elek­tro­a­koes­ti­sche muziek, cul­tu­re­le aspec­ten van muziek­ge­schied­schrij­ving en gen­der stu­dies. Sinds 2010 pro­du­ceert Steiden de maan­de­lijk­se radio­show van inter­na­ti­o­nal net­work female:pressure op het onaf­han­ke­lij­ke Radio Orange 94,0.

We will be ente­ring a stran­ge world whe­re com­po­sers will be ming­ling with capa­ci­tors, com­pu­ters will be con­trol­ling crot­chets and, may­be, memo­ry, music and mag­ne­tism will lead us towards metap­hy­sics.” — Daphne Oram (1971).

Deze film is opge­vat als een kun­ste­naars­film en als homa­ge aan Daphne Oram, een pio­nier in de Britse elek­tro­ni­sche muziek en mede­op­rich­ter van de BBC Radiophone Workshop in 1958. De film por­tret­teert Orams unie­ke uit­vin­ding: de Oramics Machine, die nu te bewon­de­ren is in het Museum voor Wetenschap in Londen. Ondanks het feit dat de com­po­nis­te teke­nin­gen gebruik­te als basis voor haar hand­ge­maak­te’ elek­tro­ni­sche muziek, blijft de beel­den­de kant van haar werk in de scha­duw staan. De film brengt de mis­schien nu geda­teer­de tech­no­lo­gi­sche fan­ta­sie terug tot leven en her­in­ter­pre­teert en ver­taald het gete­ken­de geluids­ma­te­ri­aal naar bewe­gend beeld. De sound­track com­bi­neert Orams muziek met haar stem die cita­ten voor­leest uit een eer­ste ver­sie van het boek An Individual Note of Music, Sound and Electronics (1971).

Aura Satz

Aura Satz’ werk omvat zowel geluid, film, per­for­man­ce en sculp­tuur en de ver­lo­ren kunst van het buik­spre­ken. Ze for­mu­leert zo een ver­sprei­de, uit­ge­brei­de en dia­lo­gi­sche notie van de stem. Ze onder­zocht ver­schil­len­de tech­no­lo­gie­ën in rela­tie tot muziek­schrif­tuur en code­rin­gen, en hoe deze standar­di­se­ring tegen­wer­ken. Zo cre­ëert ze nieu­we geluids­vor­men, en nieu­we manie­ren van luis­te­ren naar de andere.

Een greep uit Daphne Orams bre­de oeu­vre, dat ze pro­du­ceer­de na het ver­trek uit de BBC in janu­a­ri 1959. Haar werk werd na haar over­lij­den inte­graal uit­ge­bracht op Oramics Compilation (Paradigm Discs). Orams muziek is uniek: ze com­bi­neer­de ver­schil­len­de tech­nie­ken en stij­len, en sprong moei­te­loos tus­sen musi­que con­crè­te, tape muziek, eigen­tijd­se com­po­si­tie en pop muziek. Haar werk omspant immersie­ve, mul­ti­chan­nel com­po­si­ties, film‑, the­a­ter­mu­ziek, instal­la­ties, beel­den­de kunst, speel­se inter­lu­des, com­mer­ci­ë­le opna­mes en stu­dio-expe­ri­men­ten. Deze hom­ma­ge geeft een uniek inzicht in haar visi­o­nair geluidsuniversum.

Live spa­ti­a­li­sa­ti­on & broad­cast door Caroline Profanter

Playlist:
1. Rockets In Ursa Major (Excerpt 1)
2. Purring Interlude
3. Purple Dust
4. In a Jazz Style
5. Pulse Persephone
6. Four Aspects
7. Episode Metallic
8. Bird of Parallax
9. Rockets in Ursa Major (Excerpt 3)

Daphne Oram1

De com­po­nis­te Daphne Oram (19252003) was één van de pio­niers in de Britse elek­tro­a­koes­ti­sche muziek. Ze was naast één van de mede-oprich­ters van de BBC Radiophonic Workshop (19581998), de uit­vind­ster van de Oramics-syn­the­si­zer: een foto-ele­ket­risch gestuurd instru­ment dat teke­nin­gen omzet­te in geluid.

Op de ope­nings­avond pre­sen­teert Jessica Ekomane een titel­loos hoor­spel. Gecomponeerd uit een­vou­di­ge sinus­to­nen zet het rit­mi­sche per­cep­tie in een ruim­te cen­traal. Het onder­zoekt de ver­hou­ding tus­sen de per­cep­tie van het indi­vi­du­e­le en de per­cep­tie van het geheel en hoe bete­ke­nis zich vormt. Het explo­reert hoe een­vou­di­ge ruis een stuk kan trans­for­me­ren tot een com­plexe rit­mi­sche en har­mo­ni­sche structuur.

Jessica Ekomane Camille Blake 19
© Camille Blake

Jessica Ekkoma is een elek­tro­ni­sche muzi­kan­te en geluids­kun­ste­na­res. Haar qua­dra­fo­ni­sche per­for­man­ces zoe­ken een fysie­ke cathar­sis door psy­cho-akoes­ti­sche spie­le­rei, door de te goo­che­len met de notie van rit­me en door de gren­zen tus­sen noi­se en melo­die uit te wis­sen. Ze onder­zoekt zo de rela­tie tus­sen indi­vi­du­e­le en col­lec­tie­ve per­cep­tie, en stelt de vraag naar hoe maat­schap­pe­lij­ke paradigma’s luis­ter­er­va­rin­gen bepalen. 

The Mirror is een live a/​v‑performance die film­frag­men­ten com­bi­neert met unie­ke sam­pled-based muziek. Het onder­zoekt via came­ra, de mas­kers die we dra­gen. Parallelle ver­haal­lij­nen zwer­men over het scherm en ont­ken­nen elke zeker’, vast­staand zijn, ver­haal of moment in de tijd.

The Mirror zal gedu­ren­de wordt hele fes­ti­val­pe­ri­o­de op vraag gestreamd.

Daarnaast pre­sen­teert People Like Us een wer­ve­lend live radio­mix met sam­ples uit zowel pop als expe­ri­men­te­le muziek, als een ant­woord op de thema’s van het festival. 

Peoplelikeus themirror

Sinds 1991 werkt de Britse kun­ste­na­res Vicki Bennett met audio­vi­su­e­le col­la­ge. Ze wordt gezien als een pio­nier in het nog steeds groei­en­de gebied van sam­pling, toe-eige­ning en het cut-ups van found foot­a­ge en archie­ven. Als People Like Us spe­ci­a­li­seert Bennett zich in het mani­pu­le­ren en bewer­ken van ori­gi­ne­le bron­nen uit zowel de expe­ri­men­te­le als de pop­mu­ziek, film en radio. Ze ver­de­digt zo de vrije toe­gang tot archie­ven voor cre­a­tief gebruik. In 2006 was zij de eer­ste kun­ste­naar die onbe­perk­te toe­gang kreeg tot het vol­le­di­ge archief van de BBC

A Musical Cosmos

Is de kos­mos te horen in muziek? Is muziek haar klop­pend hart? 

Deze lezing explo­reert de onge­ken­de ver­ban­den tus­sen wes­ter­se muziek en de geschie­de­nis van de astro­no­mie – en bevraagt de onze men­se­lij­ke behoef­te aan de kos­mos”. Deruisseau toont en sam­plet muziek van oude ritu­e­len tot de heden­daag­se popu­lai­re muziek, zoals jazz, ambient en ver­schil­len­de soor­ten zoge­naam­de klas­sie­ke” muziek.

Talk attuning

De afge­lo­pen tien jaar ont­wik­kel­de Pierre Deruisseau het Astrophonie-pro­gram­ma: een Boeiend en ver­ras­send onder­zoek naar de mytho­lo­gi­sche ruim­tes in muziek, dat het mid­den houdt tus­sen ver­haal, lezing en luistersessie.

In KAOSS : the sin­ging of a synth stelt Aela Roger de syn­the­si­zer voor als een levend wezen, met een eigen stem, en waar­mee je in dia­loog kan gaan en waar­mee je samen kan zin­gen. De twee stem­men ont­moe­ten elkaar in een duet waar­in een con­ti­nu afstem­men en samen­spel ont­staat tus­sen de ver­schil­len en gelij­ke­nis­sen. Kan je jezelf ver­lie­zen in de aard van de zan­ger, of in je eigen stem wan­neer je je pro­beert samen te zin­gen met een machine?

Cutout

Aela Roger expe­ri­men­teert met a capel­la en stem­syn­the­se. In plaats van haar stem te mani­pu­le­ren met behulp van machi­nes, traint ze haar stem in assi­mi­le­ren van de syn­the­si­zer. Ze bevraagt zo waar men­se­lijk­heid stopt en tech­no­lo­gie begint.

a s p e _ 

Hoe luis­te­ren we, hoe horen we bin­nen­kant van een noot? Hoe bepaalt het inner­lijk luis­te­ren van de zan­ger, een toon­lad­der, gezon­gen door ande­ren? We pro­be­ren te zin­gen wat we ooit hoor­den, wat we nu horen, wat we zou­den horen.

Uitgevoerd door Catherine Lamb, Rebecca Lane, en Yannick Guédon. Live opge­no­men in Berlijn door Adam Asnan. 

Yannick Guedon

Yannick Guédon is com­po­nist, zan­ger en per­for­mer. Zijn werk legt zich toe op micro-vari­a­ties in tim­bre en op de sub­jec­ti­vi­teit van tijd en stil­te. Cruciaal hier­in is de plaats en con­text van een muzi­ka­le situatie.

On Impurities

De spi­raal is een poging om de cha­os te beheer­sen. Het heeft twee rich­tin­gen. Welke posi­tie neem je zelf:in de peri­fe­rie of in de vor­tex? Beginnen aan de bui­ten­kant is de angst om de con­tro­le te ver­lie­zen; het naar bin­nen kron­ke­len is een ver­strak­king, een terug­trek­ken, een ver­dich­ting tot het punt van ver­dwij­nen. Beginnen in het cen­trum is beves­ti­ging, de bewe­ging naar bui­ten is een voor­stel­ling van geven, en de con­tro­le opge­ven; van ver­trou­wen, posi­tie­ve ener­gie, van het leven zelf.”

–Louise Bourgeois, Spiral

In deze lezing behan­delt Catherine Lamb het per­spec­tief in rela­tie tot onzui­ver­he­den, in het bij­zon­der in het licht van individueel/​cultureel musi­ce­ren via her­ken­ba­re vor­men bin­nen de har­mo­ni­sche ruim­te. Schoonheid is iets wat zowel ver­eerd als gevreesd moet wor­den, maar de patro­nen waar­in we deze erva­rin­gen door­krui­sen infor­me­ren onze gedeel­de realiteit.

Cat Lamb

Catherine Lamb is een com­po­nis­te wiens onder­zoek draait rond de inter­ac­tie tus­sen tonen, het spel tus­sen vorm en scha­duw, feno­mo­lo­gi­sche expan­sie, de archi­tec­tuur van het limi­na­le, span­nings­veld tus­sen bin­nen’ en butien’, en de kunst van de lan­ge intro­duc­tie. Op jon­ge leef­tijd leer­de ze muziek spe­len, en ver­liet later het con­ser­va­to­ri­um om in Hindustani muziek te stu­de­ren in Pune (Indië). Ze stu­deer­de af onder James Tenney en Michael Pisaro op het legen­da­ri­sche CalArts (LA), waar ze haar onder­zoek ont­wik­kel­de. Ze werk­te onder meer samen met Laura Steenberge en Julia Holter.

Pianostemmers: de bloei’, de geboor­te van tona­le ont­plooi­ing; waar chiff’ gebeurt: de expan­sie van over­gaan­de gelui­den door de oor­spron­ke­lij­ke oscil­la­ti­on bin­nen het tona­le cor­pus / Juliana Spahr: elke moge­lij­ke rela­tie schurkt zich tegen de ande­re / Radical Software: een x met een cir­kel errond, het Xerox teken, het tegen­ge­stel­de van copy­right, dat kopi­ëer!’ bete­kent. The Slow Gaze, een touch scroll, een scher­pe zoem, een jump cut / tweelingpiano’s, de inter­val­len fon­ke­len, inslui­ten, uitstemmen.

Usher batard Jean Didier Gazeau
© Jean Didier Gazeau

Charlie Usher is een Britse com­po­nist. Hij werkt met authen­tie­ke cul­tu­re­le sam­ples, rote­ren­de, zelf­ge­bouw­de spea­ker-instal­la­ties, live instru­men­ten, gede­tail­leer­de mon­ta­ge-aan­wij­zin­gen en hori­zon­ta­le tijdsstructuren.

Rustpunt; inter­views, reflec­ties, ambi­an­ces in de tus­sen­ruim­tes van het festivalprogramma.

Interviews met Maika Garnica, Farida Amadou.

In Audible Change in Air Pressure laat beeld­houw­ster en muzi­kan­te Maika Garnica de gol­ven van haar zelf-gebouw­de kera­mie­ken instru­men­ten gal­men door hen tac­tiel te bena­de­ren: dank­zij lucht, vloei­stof­fen en kor­re­lig mate­ri­aal. Garnica denkt in reso­nan­tie: gol­ven ver­beel­dend die door, rond en in haar instru­men­ten bewe­gen. De scher­pe en geschub­de klei her­bergt per­for­ma­tie­ve moge­lijk­he­den, zowel als sculp­tuur, of als instrument.

Maika Garnica
© Pieter Kers

Maika Garnica is een Belgische beeld­houw­ster en muzi­kan­te die de rela­tie tus­sen omge­ving, publiek en kun­ste­naar onder­zoekt. Ze gebruikt pro­to­ty­pes om de com­plexe rela­tie tus­sen vorm en mate­rie te begrij­pen, en bevraagt daar­bij de posi­tie van een lichaam als com­mu­ni­ce­rend orgaan. Afhankelijk van de con­text beweegt haar werk zich spon­taan door­heen het con­tinuum sculptuur-gebruiksvoorwerp-geluidsinstallatie.

Goodiepal & Pals is voor­beeld van kunst als ver­mom­ming voor maat­schap­pe­lij­ke ver­an­de­ring’: een vluch­te­lin­gen­or­ga­ni­sa­tie in de gedaan­te van een eigen­tijd­se Tek-Rock-Band — met Goodiepal aan het roer. De band is nu 2,5 jaar actief en toer­de inten­sief door Europa.

Goodiepal and pals

Goodiepal is al 30 jaar een spil­fi­guur in de Scandinavische sce­ne van the­o­re­ti­sche com­pu­ter- en pro­test­mu­ziek. Als zoge­naam­de artist’s artist’, onder­zocht Goodiepal radi­ca­le, nieu­we com­pu­ter­tech­no­lo­gie en mediakunst.

Rustpunt; inter­views, reflec­ties, ambi­an­ces in de tus­sen­ruim­tes van het festivalprogramma.

Interview met Sajjra Xhrs Galarreta, mix door Niels Latomme.

Live solo impro­vi­sa­tie voor elek­tri­sche bas.

Foto: (c) Laurent Orseau
© Laurent Orseau

Farida Amadou is een in Brussel wonen­de muzi­kan­te en per­for­mer. Dankzij haar elek­tri­sche bas proeft ze sinds 2011 van een bre­de waai­er aan stij­len en gen­res. Ze vol­gen­de een gril­lig en avon­tuur­lij­ke weg door­heen blues, jazz en hip­hop, om haar focus te ver­bre­den naar free jazz en improv. Ze ves­tig­de zich zo als wat een gere­nom­meerd muziek­ma­ga­zi­ne het aan­stor­men­de Belgische talent in de inter­na­ti­o­na­le sce­ne’ noem­de, waar­bij ze samen­speel­de met legen­des als Linda Sharrock, Steve Noble en Mette Rasmussen. 

Fungal Paths

Een duik in de won­de­re wereld van de myco­lo­gie, ofte­wel de pad­den­stoel­kun­de. Gruska zal je mee­ne­men naar zijn vroe­ge jaren als pad­den­stoe­len­zoe­ker, aan­ge­sto­ken door zijn groot­ou­ders, en zal let­ter­lijk zwam­men over onder meer het koken van para­sol­zwam­men in de bos­sen van Bratislava, het kwe­ken van oes­ter­zwam­men op afval, labo­ra­to­ri­um­werk en medi­ci­na­le paddenstoelen.

Jonas Lichen web

Jonáš Gruska is een audio­fiel en toe­ge­wijd myco­loog. Zijn werk spitst zich toe op cha­o­ti­sche en poly­me­tri­sche rit­mes, niet-con­ven­ti­o­ne­le stem­min­gen, en een onder­zoek naar psy­cho-akoes­ti­sche eigen­schap­pen van geluid en field recor­dings. Hij bouw­de ver­schil­len­de site-spe­ci­fie­ke instal­la­ties, die de eigen­stem­min­gen van ruim­tes en mate­ri­a­len onder­zoe­ken. In 2011 start­te hij cul­tu­re­le vrij­ha­ven, label en hard­wa­re bedrijf­je LOM.

Melismas (voi­ces modu­la­ted by Anatolian landscapes)

In Demre (Antalya) zin­gen muez­zins vanop de mina­ret­ten tege­lij­ker­tijd dezelf­de Ezan”. Op som­mi­ge heu­vels en wegen kun­nen de tijds­ver­schil­len wor­den waar­ge­no­men als een uit de toon val­lend en arit­misch canon, gemo­du­leerd door het berg­land­schap. De melis­men lij­ken te reso­ne­ren­met de bewe­ging van de zee, die ze bul­de­rend bege­leidt van­uit het geë­ro­deer­de marmer.

Sajjra Xhrs Galarreta Jogja Noise Bombing Fest 2020 by JNB Team

Sajjra Xhrs Galarreta is een Peruviaanse muzi­kant, com­po­nist en instal­la­tie­kun­ste­naar. Hij onder­zoekt en belicht de akoes­ti­sche kwa­li­tei­ten van licha­men en ruim­tes, en ver­taalt onwaar­neem­ba­re fysi­sche feno­me­nen naar een hoor­ba­re dimen­sie — zoals elek­tro­mag­ne­ti­sche vel­den, sub-aqua­ti­sche gelui­den of oto-akoes­ti­sche uitzendingen.

In the Spirit We(‘re) Play(ed)

In de jaren 70 bloeit in de Verenigde Staten muziek die door ama­teurs spi­ri­tu­e­le jazz” wordt genoemd. Maar welk ver­band bestaat er tus­sen geest(en) en muziek? En wel­ke rol heb­ben de ster­ren daar­in? Waarom werd zoge­naam­de side­ri­sche’ muziek voer voor de geest?

Dit gesprek gaat in op de vele mytho­lo­gie­ën die deze the­ma’s ver­bin­den en slaat de brug tus­sen de Afrikaanse ritu­e­le met spi­ri­tu­e­le jazz uit de VS.

In Frans.

Talk feedback

De afge­lo­pen tien jaar ont­wik­kel­de Pierre Deruisseau het Astrophonie-pro­­gram­­ma: een boei­end en ver­rassend onder­zoek naar de mythol­o­gis­che ruim­tes in muziek, dat het mid­den houdt tus­sen ver­haal, lez­ing en luistersessie.

Het pro­ject Agripuncture / Sore Spot Songs is geïn­spi­reerd door naoor­log­se over­win­nings-tui­nen, Vedische man­tra’s en krui­den genees­kun­de. Tijdens per­for­ma­tie­ve Agripuncture” work­shops nodi­gen Sarah van Lamsweerde, Esther Mugambi en Raoul Carrer loka­le gas­ten uit om de zere plek­ken in de stad te bele­ven en na te den­ken hoe we daar col­lec­tief voor kun­nen zorgen.

Concreet wordt de wijk­plat­te­grond ver­taald naar de dak­tuin van Q‑O2, en wor­den nieu­we en oude lie­de­ren gezon­gen over de Kanaalzone tus­sen bodem­be­dek­kers en krui­den met medi­ci­na­le eigenschappen.

Crater Garden res
A ‘victory garden’ in a bomb crater, London 1943

Sarah van Lamsweerde cre­ëert per­for­man­ces, publi­ca­ties en instal­la­ties die de rela­tie ver­ken­nen tus­sen taal, lichaam en beeld­cul­tuur. Zij werkt op lang­du­ri­ge basis samen met een aan­tal peer groups, en richt­te in 2010 Stichting Tre Tigri op, een plat­form voor het rea­li­se­ren en sti­mu­le­ren van inter­dis­ci­pli­nai­re pro­jec­ten, waar ook Esther Mugambi deel van uitmaakt.

Esther Mugambi is een inter­dis­ci­pli­nair maker en zan­ge­res van Australisch-Keniaanse afkomst. Esther denkt in beel­den en schrijft muzi­kaal. Ze door­kruist moei­te­loos aller­lei gren­zen, of ze nu lan­de­lijk, etnisch, soci­aal of cul­tu­reel zijn. Haar instru­men­ta­ri­um bestaat uit een glas­hel­de­re stem, een kri­ti­sche blik en veel humor.

Raoul Carrer bracht het groot­ste deel van zijn leven door in Afrika (Bénin, Zuid-Afrika, Mali) en ver­huis­de in 2012 naar Frankrijk. Raoul com­bi­neert zijn dans­prak­tijk met een artis­tiek onder­zoek rond de urba­ne cul­tuur die hem sti­mu­leert om ver­der in muziek, beat-making, mode en video te duiken. 

In tabling wor­den opna­mes van wind en noi­se van bui­ten de con­cert­plek in de ruim­te geïn­jec­teerd en gefil­terd door zelf­ge­maak­te spea­kers en reso­na­to­ren. Ze bestaan uit metaal, kris­tal, glas en kera­miek. Micro’s regi­stre­ren de reso­na­to­ren en wor­den opnieuw naar de objec­ten gestuurd om zo een con­ti­nu ver­an­de­ren­de sounds­ca­pe van feed­back en reso­nan­tie te creëren.

P1060318

Jeroen Uyttendaele maakt audio-visu­e­le instru­men­ten, instal­la­ties en geluids­com­po­si­ties. Zijn prak­tijk balan­ceert tus­sen een pro­ces van sculp­tu­ra­le ont­wik­ke­ling van een instru­ment’ en de toe­pas­sing van dit instru­ment in een tem­po­reel en ruim­te­lijk arran­ge­ment. Jeroen is stich­tend lid van iiini­ti­a­ti­ve, een kun­ste­naars­plat­form gespe­ci­a­li­seerd in uit­vin­ding van nieu­we instru­men­ten en presentatievormen.

Goodiepal ver­telt over hoe je een onaf­han­ke­lijk rock n’ roll-label draai­en­de houdt in een tijd die gedo­mi­neerd wordt door slech­te her­uit­ga­ves, ver­ach­te­lij­ke clubs en amo­reel inter­net. Hij stelt zich de vraag hoe je feed­back in de maat­schap­pij kan creëren.

In Engels.

Screenshot 2021 04 06 at 18 24 51

Goodiepal is al 30 jaar een spil­fi­guur in de Scandinavische the­o­re­ti­sche com­pu­ter- en pro­test­mu­ziek. Als zoge­naam­de artist’s artist’, onder­zocht Goodiepal radi­caal nieu­we com­pu­ter­tech­no­lo­gie en mediakunst.

Klangverordnung (2012)

Veel gelui­den wer­den ver­bo­den de afge­lo­pen eeu­wen, zoals roe­pen en zin­gen in het open­baar, motor­ge­lui­den, het uit­klop­pen van tapij­ten, claxon­ne­ren en blaf­fen­de hon­den. Componiste Cathy van Eck her­in­tro­du­ceert deze gelui­den, na jaren stil­te, in de stad. Door hun lan­ge afwe­zig­heid, trans­for­meer­den deze geluids­lij­ken. Ze pro­jec­teert ze met behulp van twee oran­je spea­kers in de open­ba­re ruim­te tot zich een cho­re­o­gra­fie van geluids­pro­jec­tie in de stad ontwikkelt. 

Cathy van Eck

Cathy van Eck com­po­neert ver­bin­din­gen tus­sen dag­da­ge­lijk­se objec­ten, men­se­lij­ke per­for­mers en geluid. Ze is geïn­te­res­seerd in de omzet­ting van bewe­ging in onge­wo­ne, ver­ras­sen­de of poë­ti­sche rela­ties tot geluid. Het resul­taat zou pefor­ma­tie­ve geluids­kunst kun­nen heten, omdat het aspec­ten uit per­for­man­ce, elek­tro­ni­sche muziek en beel­den­de kunst samenbrengt.

Unsurrounded XX1

back to the futu­re
black to the future

Deze wer­ve­len­de per­for­man­ce decon­stru­eert, ver­nie­tigt en ver­nieuwt 20 muziek­ge­schie­de­nis, door niet-wes­ter­se muziek­ge­schie­de­nis te injec­te­ren met afro-Cubaanse poly­rit­miek, afro­fu­tu­ris­me, elek­tro­ni­ca, field recor­dings, stem, trom­pet en visuals. 

Dit pro­ject is een solo per­for­man­ce waar­in geluid, bewe­ging, visu­als en woor­den met elkaar clas­hen. Elke voor­stel­ling geeft nieu­we input is de basis voor nieu­we samen­wer­kin­gen met ande­re per­for­mers, muzi­kan­ten, kun­ste­naars, ruim­tes, indi­vi­du­en en dieren.

Lazara Rossel Albear

Lázara Rosell Albear is een Cubaans-Belgische kun­ste­na­res met een trans­ver­sa­le prak­tijk, die geluid, per­for­man­ces, eve­ne­men­ten en films omvat­ten. Ze onder­zoekt bewe­ging, migra­tie, trans­for­ma­tie, inter­ac­ti­vi­teit en de gevol­gen ervan op de men­se­lij­ke con­di­tie. Eerder dan een keu­ze te maken tus­sen ver­schil­len­de media, streeft Rossel Albear naar een gelaag­de en tota­le onderdompeling.

Rustpunt; inter­views, reflec­ties, ambi­an­ces in de tus­sen­ruim­tes van het festivalprogramma.

Interviews met Billy Roisz, Olivia jack & Celeste Betancur, live mix Lendl Barcelos. 

Listening Past

Waarom luis­te­ren we? Naar wat? Listening Past is een lec­tu­re-per­for­man­ce die stie­kem een ali­bi is om voor­lo­pig onge­ken­de lij­nen uit te teke­nen die aan­ge­ven dat de toe­komst lekt. Traditioneel opge­vat­te, homo­ge­ne tijd voor­on­der­stelt een stan­daard, voort­schrij­den­de tijds­lijn waar­in het vol­gen­de steeds na het vori­ge komt. Echter… wat met de ontel­ba­re momen­ten van ver­stoor­de tijd waar­in de toe­komst (mis)gelezen werd door ach­ter­om te kijken?

In Engels.

Een pro­gram­ma noot als live-strea­ming is beschik­baar in het Frans, Nederlands en Engels.

Lendl Barcelos

Lendl Barcelos is een katafysicus/​a, audio archi­va­ris en goed­lach­se kunstenares/​naar. Hun onder­zoek en tek­sten spit­sen zich toe op aura­le cul­tu­ren en luis­ter­prak­tij­ken die los­staan van het oor. |end| dj’t, schertst met cho­re­o­gra­fen Sanna Blennow en Sandra Lolax, bezweert demo­nen in samen­wer­king met Deca Mukhtar-Tawheed en Amy Ireland, en zet zin(geving) bui­ten­spel samen met Marc Couroux, Valentina Desideri en Myriam Lefkowitz.

Prisma Interius (20162018) is een negen­de­li­ge com­po­si­tie­reeks van Catherine Lamb, met de seconda­ry rain­bow syn­the­si­zer als anker­punt. Dit instru­ment slaat de brug naar de wereld die bui­ten ligt dank­zij fil­ters die met­een rea­ge­ren op dat er akoes­tisch gebeurd in de omge­ving. Het instru­ment breidt de har­mo­ni­sche ruim­te en vor­men in muziek­stuk­ken uit om de gren­zen van het luis­te­ren af te tasten. 

Prisma Interius IV extra­po­leert alle basis­ele­men­ten uit de reeks in een gebal­de vorm. Lamb betrok in deze intie­me erva­ring dich­te vrien­den, die het stuk uit­voe­ren als een klein ensem­ble (in dit geval: Bryan Eubanks en Rebecca Lane). Het stuk trans­for­meert zo in een con­ti­nu evo­lu­e­ren­de en open muziekstuk.

Live opge­no­men in Berlijn door Adam Asnan.

Cat Lamb

Catherine Lamb is een com­po­nis­te wiens onder­zoek draait rond de inter­ac­tie tus­sen tonen, het spel tus­sen vorm en scha­duw, feno­mo­lo­gi­sche expan­sie, de archi­tec­tuur van het limi­na­le, span­nings­veld tus­sen bin­nen’ en bui­ten’, en de kunst van de lan­ge intro­duc­tie. Op jon­ge leef­tijd leer­de ze muziek spe­len, en ver­liet later het con­ser­va­to­ri­um om in Hindustani muziek te stu­de­ren in Pune (Indië). Ze werk­te onder meer samen met Laura Steenberge en Julia Holter.

Bryan Eubanks is een muzi­kant en com­po­nist en bege­na­digd impro­vi­sa­tor. Hij cre­ëer­de elek­tro­ni­sche en akoes­ti­sche wer­ken voor klei­ne ensem­bles, solo-instru­men­ten, com­pu­ters en elek­tro­ni­ca. Daarnaast is bouwt hij zelf instru­men­ten en is gekend voor het opzet­ten van dyma­ni­sche con­cert­reek­sen in Berlijn.

Rebecca Lane is een muzi­kan­te die into­na­tie en tona­le per­cep­tie onder­zoekt, met een bij­zon­de­re aan­dacht voor de vraag hoe spe­ci­fie­ke samen­wer­kings­tech­nie­ken nieu­we acties laten ont­staan. Hiertoe maakt ze gebruik van ver­schil­len­de flui­ten, stem en objecten.

Rustpunt; inter­views, reflec­ties, ambi­an­ces in de tus­sen­ruim­tes van het festivalprogramma.

Interview met Lucrecia Dalt, live ambient mix. 

Met het 7de album No era sóli­da (2020) vond Lucrecia Dalt een nieu­we pla­neet in haar uni­ver­sum. Ze omarm­de intro­spec­tie en het moment waar­op men opgaat in puur geluid. Doorheen dit trans­cen­den­te cre­a­tie­pro­ces ver­scheen Lia: het nabeeld van een kun­ste­naar, beze­ten door mime­ti­sche impul­sen. Taal ver­wordt tot expres­sie­ve en abstrac­te mate­rie, ver­we­ven in rit­mi­sche spas­men en spook­ach­ti­ge echo’s. De plaat is de sound­track van een godde‑, wet­te­loos en ontem­baar wezen, geke­tend aan geluidshardware.

Live opge­no­men in Berlijn door Adam Asnan.

Lucrecia Dalt Camille Blake 6
© Camille Blake

Lucrecia Dalts meta­len com­po­si­ties her­den­ken de moge­lijk­he­den van mate­rie en zijn’. De Colombiaanse muzi­kan­te en geluids­kun­ste­na­res ver­wierf haar plek in de heden­daag­se avant-gar­de en elek­tro­ni­sche muziek door eeu­wen­ou­de vra­gen te kana­li­se­ren in een heel eigen en trans­gres­sief muzi­kaal idi­oom. Vanuit haar stu­dio in Berlijn diept Dalt sub­tie­le refe­ren­ties uit poë­zie, fic­tie, geo­lo­gie en ver­lan­gen, die zich ont­plooi­en en reso­ne­ren in haar muziek.

Gimme More Noise

Play black. Feed Back. Opnieuw en opnieuw. Enzoverder en ver­der. De feed­back cloud groeit en groeit, tot het zich­zelf als geluid ont­laadt opdat elek­tri­sche stor­men opnieuw kun­nen groei­en enzo­ver­der en zo voort.

Een beeld­buis, een elek­tri­sche bas, een con­tra­bas, 2 syn­chro­ni­sa­tors, video- en geluids­mixers, een zelf­ge­bouw­de en ‑gepro­gram­meer­de com­pu­ter, en een die­ren­tuin aan geluids­toe­stel­le­tjes die elkaar voe­den. Ze vie­ren een prach­tig noi­se­fes­tijn, trans­for­me­ren in sounds­ca­pes en in abstract bewe­gend beeld.

2017 kluckyland roisz c2017 m sandner
© M. Sandner

Billy Roisz is gespe­ci­a­li­seerd in video­feed­back en de inter­ac­tie tus­sen video en geluids, waar­toe ze geluids- en beeld­tech­no­lo­gie samenbrengt.

Flujos is een per­for­man­ce waar­in live code­ring en bewe­gin­gen van een com­pu­ter­muis een mean­de­ren­de (web)site-specifieke sounds­ca­pe pro­du­ce­ren. Om het optre­den te zien en te horen, bezoek de web­si­te https://ojack.xyz/flujos. De radio­st­ream van deze web­si­te zal het geluid van hun optre­den blij­ven uitzenden.

Followed by: Live Coding Session with:
daniel mon­sal­ve aka. rodri­go aya­la
san­tia­go beni­tez aka san­tia­go beta
Noisk8
Cr0wl3y
sona­tina­pa­ra­or­de­na­do­res

Image

Olivia Jack is pro­gram­meur en kun­ste­naar die werkt met open-sour­ce soft­wa­re, car­to­gra­fie, live coding, en expe­ri­men­te­le inter­fa­ces. Ze is de ont­wik­ke­laar van ver­schil­len­de brow­ser-exten­sies waar­on­der Hydra (een video syn­the­si­zer), PIXELSYNTH, Pixeljam (col­la­bo­ra­tie­ve code edi­tor) en LiveLab (peer-to-peer media rou­ter). Haar live sets onder­zoe­ken algo­rit­mi­sche repre­sen­ta­ties van onvoor­spel­ba­re en cha­o­ti­sche sys­te­men, en het van het code­ren als rom­me­lig proces.

Celeste Betancur is mul­ti-instru­men­ta­list, gita­rist, Master in digi­ta­le kunst. Voor ITM Medellin is onder­zoekt ze didac­tiek in code­ren en pro­gram­me­ren, is ver­ant­woor­de­lijk voor de edu­ca­tie­ve plat­forms. Daarnaast ont­wik­keld ze mens-machin­ein­ter­fa­ces. Celeste is een trans­gen­der vrouw, getrouwd en heeft twee kinderen.

Een audio­sfeer voor de kop­te­le­foon, waar­in oefe­nin­gen en geluids­me­di­ta­ties wor­den gecom­bi­neerd met de impres­sies van zich ver­plaat­sen en rei­zen. Je zal echo’s van Pauline Oliveros’ Teach Yourself to Fly, opge­dra­gen aan de piloot Amelia Earhart (“Ear-Heart”) horen.

Unsound Festival2019 Dazzle FOQ Li Edka Jarzabpresent Mother Earths Doom Vibes fot Kacper Michalak3

Edyta Jarząb is geluids­ac­ti­vis­te, en werkt met stem en elek­tro­ni­ca, poë­zie, field recor­ding en deep lis­te­ning-stra­te­gie­ën. Haar werk bestaat uit com­po­si­ties voor expe­ri­men­teel the­a­ter, dans, film en radio. Microcasting neemt een bij­zon­de­re plek in haar oeu­vre: ze hackt de zend­fre­quen­ties van fun­da­men­ta­lis­ti­sche katho­lie­ke radio, om er opna­mes van haar eigen lichaam op uit te zen­den. Daarnaast is ze een van de stich­ten­de leden van de gemeen­schaps­ra­dio Radio Kapitał, dat deel is van het Radia netwerk.

In Between is een immersie­ve, site-spe­ci­fie­ke geluids­in­stal­la­tie van 15 klei­ne luid­spre­kers en doe-het-zelf instru­men­ten, die als reso­ne­rend lichaam van de archi­tec­tuur fun­geert. Centraal staan de bele­ving, de per­cep­tie van de luis­te­raar en het bloot­leg­gen van onzicht­ba­re aspec­ten van de con­cre­te ruim­te. Het geluid her­schrijft de ruim­te, beweegt door de archi­tec­to­ni­sche ken­mer­ken, gaat door lichaam en tijd, geeft en wist betekenis.

In Between web

Michal Kindernay is een tran­ver­saal kun­ste­naar, cura­tor en per­for­mer. Zijn audio­vi­su­e­le instal­la­ties ver­bin­den kunst, film, tech­no­lo­gie en weten­schap. Hij injec­teert eco­lo­gi­sche kwes­ties in tech­no­lo­gie en haar rela­tie tot de natuur.

Veronika Svobodová is kun­ste­naar, muzi­kan­te en sce­no­gra­fe. Haar muziek­prak­tijk is bepaald door een inte­res­se in sce­no­gra­fie, instal­la­tie­kunst en per­for­man­ce. In haar werk ver­bindt ze de aspec­ten van ruim­te, tijd en situ­a­tie, en leidt tot site-spe­ci­fie­ke benaderingen.

Men zegt Tijd heelt alle won­den’. Wat niet klopt, erger nog: wat wan­neer de tijd zelf ziek maakt’?

Wat kan je doen, is er een behan­de­ling? Hoe kan ik mezelf sychro­ni­se­ren, om opnieuw in en in har­mo­nie met de tijd te zijn? Of zijn dit ver­keer­de vra­gen? Laat ons de vra­gen samen onderzoeken.

Deze talk is ech­ter niets te maken met the­ra­pie, een psy­chi­sche of psy­cho­a­na­ly­ti­sche behan­de­ling. Ze gaat over een ande­re lezing van het onderwerp.

Verena Kuni

Verena Kuni onder­zoekt van kunst, cul­tuur en media en is pro­fes­sor voor visu­e­le cul­tuur aan het Goethe Instituut (Frankfurt-am-Main). Ze spitst zich o.a. toe op trans­for­ma­tie tus­sen mate­ri­a­li­teit en media, ver­beel­dings­me­dia en trans­for­ma­tie tech­no­lo­gie­ën, op (on)zichtbaarheid, alter­na­tie­ve rea­li­tei­ten en (trans)formaties van tijd.

Rustpunt; inter­views, reflec­ties, ambi­an­ces in de tus­sen­ruim­tes van het festivalprogramma.

Interviews met Maria Komarova, Olli Aarni.

Karen Willems explo­reert tij­dens een live impro­vi­sa­tie een kleur­rij­ke wereld van moge­lijk­he­den. Het wordt een vrij­plaats voor invloe­den van over de hele wereld en waar­in ze per­soon­lij­ke modi­fi­ca­ties van instru­men­ten en objec­ten zal onder­zoe­ken. In haar eigen woor­den: er zijn er die zich con­for­me­ren en zij die con­fron­te­ren en nooit stop­pen met transformeren”.

Karen Willems II Dominiek Claeys
© Dominiek Claeys

Karen Willems is een Belgische drummer/​percussioniste actief in impro­vi­sa­tie, rock- en pop­mu­ziek, the­a­ter, dans en heden­daag­se muziek. Ze begon in rock- en pop­groe­pen en sloeg een alter­na­tie­ve weg in. Ze begon zich af te stem­men op een tra­di­tie bin­nen de geïm­pro­vi­seer­de muziek en geluids­kunst en werk­te samen met o.a. Eric Thielemans, Jean DL, Benjamin Glorieux, Aidan Baker, Stijn Dickel, Kaboom Karavan, Jürgen Augusteyns en Frederik Croene. Daarnaast start­te ze in 2012 haar eigen pro­ject onder de naam Inwolves.

Just sha­ring expe­rien­ces of dai­ly life, sim­ple and pure”.

In 555 bugs gebruikt Maria Komarova gevon­den voor­wer­pen en zelf­ge­maak­te elek­tro­ni­sche appa­ra­ten om een land­schap te cre­ë­ren waar een­vou­di­ge objec­ten nieu­we bete­ke­nis­sen krij­gen. Ze mute­ren in geluids­or­ga­nis­men met eigen kwa­li­tei­ten. De schijn­ba­re pri­mi­ti­vi­teit en repe­ti­ti­vi­teit van de sounds­ca­pe brengt de luis­te­raar in de wereld van men­thol zoe­mers, een­o­gi­ge sire­nes, citroen­kik­ker­vis­jes, gem­ber­tij­gers, plas­tic ande­re insec­ten. De com­po­si­tie is tot stand geko­men in copro­duc­tie met R{A}DIO{CUSTICA}, de Tsjechische Radio Vltava (Praag).

555 bugs

Maria Komarova werkt op het gebied van post-dra­ma­tisch the­a­ter, geluid en beel­den­de kunst. De mees­te van haar wer­ken plaat­sen van dag­da­ge­lijk­se object in onge­wo­ne con­tex­ten, en pro­be­ren zo de per­cep­tie van het alle­daag­se lte her­den­ken. In haar geluids­prak­tijk werkt Maria meest­al met akoes­ti­sche gelui­den van niet-ver­sterk­te objec­ten en doe-het-zelf instrumenten.

Siellä is een stuk dat ont­stond uit een poging niet-essen­ti­ë­le rei­zen te ver­mij­den. De site-spe­ci­fie­ke per­for­man­ce gaat uit van de fysie­ke afwe­zig­heid van de kun­ste­naar. Het her­in­ter­pre­teert de gelui­den die ont­staan tij­dens het fes­ti­val in Brussel, met behulp van een selec­tie gelui­den die Aarni bedacht, ver­za­mel­de en opnam in Laajasalo, Helsinki. Het com­bi­neert field recor­dings uit Brussel met live onzin, uit­ge­voerd op met de post ver­zon­den objecten. 

Uitgevoerd door Henry Andersen.

Olli oscillation descriptive pic

Olli Aarnis prak­tijk omvat een waai­er aan gen­res en stij­len: van elek­tro­a­koes­ti­sche muziek, over geluids­po­ë­zie, naar veld­op­na­mes tot skateboarden.

Bloedneus en de Snuitkever is het vehi­kel voor het explo­re­ren van nieuw muzi­kaal ter­rein, dank­zij een antiek instru­ment: de Aulos. Deze dub­bel-riet­bla­zer wordt gepor­tret­teerd op vele antie­ke beel­den, maar — aan­ge­zien opne­men in pre-chris­te­lij­ke tij­den iet­wat onge­woon was — blijft het instru­ment een enig­ma. In 2021 is het instru­ment vol­le­dig onaf­han­ke­lijk van haar oor­spron­ke­lij­ke eige­naars, en is het onge­raakt door de geschie­de­nis. Bloedneus en de Snuitkever staat eigen­han­dig in voor een renais­san­ce door nieuw leven te bla­zen in een mil­len­nia-oud instrument.

Lukasde Clerck

Lukas De Clerck is een Brusselse geluids­kun­ste­naar en muzi­kant. Zijn werk vindt het uit­zon­der­lij­ke in het dag­da­ge­lijk­se, zoals o.m. in spring­kas­te­len of gor­ge­len. Zijn doel: een speel­tuin oproe­pen waar de luis­te­raar wel­kom is. Naast het solo­pro­ject Bloedneus en de Snuitkever, speelt hij in ver­schil­len­de pro­jec­ten zoals 2GIRLSNAMEDSERGIO en Ï Î.

Rustpunt; inter­views, reflec­ties, ambi­an­ces in de tus­sen­ruim­tes van het festivalprogramma.

Interview met Áine O’Dwyer, mix door Ugne Vyliaudaite.

Lišajník (“korst­mos”) is een nieu­we com­po­si­tie geïn­spi­reerd door korst­mos­sen en hun struc­tu­ren. Het is geba­seerd op poly­me­tri­sche rit­mes die zich in de loop der tijd ont­wik­ke­len tot cha­o­ti­sche patro­nen. Deze patro­nen wor­den gecom­bi­neerd met veld­op­na­mes en stem­im­pro­vi­sa­tie. Verschillende natuur­lij­ke instru­men­ten wer­den gebruikt om de stem te trans­for­me­ren, om zo trans­men­se­lij­ke moge­lijk­he­den te pre­sen­te­ren die de coö­pe­ra­tie­ve, mul­ti-orga­nis­mi­sche, aard van korst­mos­sen symboliseren.

Photo by pieter kers sonic acts
© Pieter Kers

Jonáš Gruska is een audio­fiel en toe­ge­wijd myco­loog. Zijn werk spitst zich toe op cha­o­ti­sche en poly­me­tri­sche rit­mes, niet-con­ven­ti­o­ne­le stem­min­gen, onder­zoek naar psy­cho-akoes­ti­sche eigen­schap­pen van geluid en field recor­dings. Hij bouw­de ver­schil­len­de site-spe­ci­fie­ke instal­la­ties, die de eigen­stem­min­gen van ruim­tes en mate­ri­a­len onder­zoe­ken. In 2011 start­te hij cul­tu­re­le vrij­ha­ven, label en hard­wa­re bedrijf­je LOM.

De har­mo­ni­ca heeft ener­zijds de repu­ta­tie als speel­goed­in­stru­ment, ander­zijds als een zeer expres­sief instru­ment. Stellan Veloce houdt van die ambi­gu­ï­teit, van de onver­schil­lig­heid en het demo­cra­ti­sche aura, in con­trast met de rij­ke akkoor­den en de sub­tie­le micro­to­na­le en melis­ma­ti­sche impro­vi­sa­tie­mo­ge­lijk­he­den. Anyone Can Play Mouth Harp is een stuk voor gelaag­de, op maat gestem­de, dia­to­ni­sche harmonica’s. 

Stellan Veloce

Stellan Veloce is een Sardijnse com­po­nist, per­for­mer en cel­list die woont en werkt in Berlijn. Hen rea­li­seert stuk­ken voor akoes­ti­sche instru­men­ta­le ensem­bles, en instal­la­ties of per­for­man­ces die zich rich­ten op tim­bre, tex­tuur en herhaling.

Rustpunt; inter­views, reflec­ties, ambi­an­ces in de tus­sen­ruim­tes van het festivalprogramma.

Volta bestaat uit een krach­ti­ge plas­ma-luid­spre­ker die in staat is een 50Kv-brug te cre­ë­ren, die het geluid tus­sen twee elek­tro­den pro­du­ceert. Het is zo een van de wei­ni­ge hoge-vol­ta­ge modu­lai­re syn­the­si­zers. Naarmate de tech­no­lo­gie evo­lu­eert, ver­dwijnt mecha­ni­ca ten voor­de­le van mini elek­tro­ni­sche com­po­nen­ten en lage elek­tri­sche ladin­gen. Volta onder­zoek dit door inter­fa­ces let­ter­lijk kort te slui­ten. Het resul­taat is mini­ma­le tech­no, die de spo­ken in, en reli­gi­eu­ze over­tui­gin­gen over tech­no­lo­gie in hun bloot­je stelt.

Volta jack good

Yann Leguay, door het label Consumer Waste omschre­ven als een media­sa­bo­teur, brengt de mate­ri­a­li­teit van geluid tot de essen­tie, met behulp van pri­mai­re mid­de­len, met name objec­ten, instal­la­ties en performances.

Playing Place is een live per­for­man­ce, die Áine O’Dwyer van­uit haar huis in Oost-Londen zal uit­zen­den. Ze woont sinds de zomer van 2015 in het Lady Helen Seymour House in Londen. Het is een his­to­risch en beschermd gebouw, dat sinds 1800 tot in de jaren 50 dienst deed als zie­ken­huis. Sinds het intrek­ken van O’Dwyer, werd de archi­tec­tuur bloot­ge­steld aan de O’Dwyers prak­tijk, zowel aan de tonen en de orga­ni­sche muziek’ als aan de col­lec­tie­ve dia­loog met de gemeen­schap die mede-eige­naar is. De stu­dio van O’Dwyers strekt zich over de hele breed­te van het gebouw, en – mocht je de stu­dio beschou­wen als een luis­te­rend orga­nis­me – wordt zo bloot­ge­steld aan een ste­re­o­beeld van de omgeving.

Aine O Dwyer

Áine O’Dwyer is een kun­ste­na­res wier werk geïn­spi­reerd is door zowel de con­cep­tu­e­le bena­de­rin­gen van geluids­kunst als door tra­di­ti­o­ne­le com­po­si­tie­tech­nie­ken. Ze omarmt de bre­de­re esthe­tiek van geluid en de haar rela­tie met omge­ving, tijd, publiek en structuur.

Oscillation Festival daily blog

Dear Readers,

In about 45 minu­tes the last day of The Oscillation ::: Tuned Circuits Festival starts. Today is all about the last cycle of tuning: the beau­ti­ful prac­ti­ce of detu­ning.

On the menu: live per­for­man­ces by Lukas De Clerk, Yann Leguay, Karen Willems. There will be exclu­si­ve­ly for this fes­ti­val made pie­ces by Stellan Veloce, Jonáš Gruska, Áine O’Dwyer, Olli Aarni, and many more.

So we kind­ly invi­te you to tune in at www​.oscil​la​ti​on​-fes​ti​val​.be and detu­ne together with us, and the onli­ne oscil­la­ti­on com­mu­ni­ty who has been very warm and acti­ve in our chat­room.

We would like to thank all the part­ners who hel­ped to make this pos­si­ble, all the artists who in one way or ano­ther pro­vi­ded works and per­for­man­ces, and as last, but not least, all of you who joi­ned in this com­mu­nal detu­ned expe­rien­ce. Hope to see you next year in real life.

We’d like to remind that the­re’s some extra’s avai­la­ble at the spe­ci­als sec­ti­on of the web­si­te: videos that are avai­la­ble exclu­si­ve­ly during the fes­ti­val. Have a look, becau­se at the end of today they will be gone.

The Oscillation Büro

Dear Readers,

Today, at 15:00, the 3nd day of the Oscillation Festival will unfold in the aether. We’ll del­ve deep into the won­der­ful world of feed­back, a tech­ni­que that can be applied both liter­al­ly as metap­ho­ri­cally. It’s an apt the­me, as it explo­res, a.o, ques­ti­ons about com­mu­ni­ty, and how com­mu­ni­ties com­mu­ni­ca­te (and feed­back into each other) if actu­al gathering is impos­si­ble? And what about feed­back loops in the echo cham­bers of vir­tu­al realms?

We start at 15:00 sharp with talk by Pierre Deruisseaux, in which he explo­res in his own uni­que way the inter­con­nec­ti­ons bet­ween jazz music and spi­rits. From the­re we fol­low a path over live con­certs by Jeroen Uyttendaele, Sarah van Lamsweerde, Esther Mugambi & Raoul Carrer, Cathy van Eyck, Catherine Lamb & co., Lucrecia Dalt and Billy Roisz. Lendl Barcelos and Goodiepal will gui­de through talks over the topics in their work and we con­clu­de the eve­ning with a spe­ci­al live coding sound & visu­als event by Olivia Jack, Celeste Betancur & Guests that can be fol­lo­wed both via the radio stream as a (web)site spe­ci­fic visu­al expe­rien­ce at ojack.xyz/flujos

We’d like to remind that the­re’s some extra’s avai­la­ble at the Specials sec­ti­on of the web­si­te: videos that are avai­la­ble exclu­si­ve­ly during the fes­ti­val. Have a look, becau­se at the end of the fes­ti­val they will be gone.

Enjoy!

The Oscillation Büro

Dear Attuners,

In just a cou­ple of hours the 2nd day — Attuning — of the Oscillation Festival will unfold in the aether.

Last night we ope­ned the broad­cast for all you out of the­re, joi­ning together in een vir­tu­al embra­ce via the radio. Apparently the­re is some con­fu­si­on about the fes­ti­val: this is a radio fes­ti­val, the­re is no video streams avai­la­ble — it’s an old school expe­rien­ce that at the same time rede­fi­nes the idea of what a fes­ti­val can be.

There are some exclu­si­ve visu­al goodies avai­la­ble though, and you can see them sole­ly during the fes­ti­val: the­re is Oramics: Atlantis Anew, the beau­ti­ful docu­men­ta­ry essay on the work of Daphe Oram; and the­re’s The Mirror a won­der­ful col­la­ge a/​v pie­ce by People Like Us. There’s also some extras you can find on the web­si­te.

Today we start at 15:00 sharp with — among others ‑live con­certs by Farida Amadou, Charlie Usher and Aela Royer! See you onli­ne — the­re is a chat­box whe­re you can join the Oscillation com­mu­ni­ty.

Enjoy!

The Oscillation Büro

Dear Oscillators,

A short upda­te on today’s sche­du­le of The Opening Night of the Oscillation Festival.

Tonight we focus most­ly on the beau­ti­ful and pivo­tal work of the British com­po­ser and instru­ment pio­neer Daphne Oram. Oram was invol­ved in the foun­ding of the legen­da­ry BBC Radiophonic Workshop*. At 20:00 sharp the musi­co­lo­gist Anna Steiden will talk about Oram’s most cre­a­ti­ve peri­o­de, a.o. the con­struc­ti­on of the noto­rious Oramics syn­the­si­zer. We fea­tu­re the movie Oramics: Atlantis Anew by Aura Satz, and Caroline Profanter will spa­ti­a­li­ze works by Oram.

The ope­ning will be con­clu­ded by a per­for­man­ce of the elec­tro­nic musi­cian Jessica Ekomane, who com­po­sed for this fes­ti­val a new pie­ce. The finis­hing touch will be pro­vi­ded by People Like Us, who hosts a cas­ca­ding live radio mix. During the fes­ti­val the lat­ter will also pre­sents the A/V per­for­man­ce The Mirror, which will be avai­la­ble for strea­ming exclu­si­ve­ly during the fes­ti­val.

Enjoy!

The Oscillation Büro

*For tho­se who are curious about this insti­tu­te of elec­tro­nic wizard­ry, the­re is a beau­ti­ful docu­men­ta­ry avai­la­ble online.

Dear Readers,

We are one night’s sleep away for the the grand The Opening Night of the Oscillation Festival.

In under­stan­ding what the sta­kes are in thin­king about sound, tuning is a con­stant tou­ch­s­to­ne. Tuning is a sys­tem, but also an acti­vi­ty: it plays a major role in how musi­cians play together, both in impro­vi­sed and com­po­sed music, but it’s also deep-bak­ed into the voca­bu­la­ries of radio, music tech­no­lo­gy, DIY and envi­ron­men­tal awa­re­ness. While in music, tuning is pri­ma­ri­ly under­stood as the rela­ti­on of tones, it equal­ly con­cerns the equi­li­bri­um bet­ween peo­p­le and bet­ween human and machi­ne. It’s a con­cept that can lead us to reflect fur­ther on the limits bet­ween natu­ral and con­struc­ted; bet­ween per­son and envi­ron­ment; the human pro­pen­si­ty for con­ver­gen­ce; the self-regu­la­ti­on of sys­tems; and the ques­ti­on of canonicity.

In order to under­stand the phe­no­me­non bet­ter for our fes­ti­val, we split the broa­der topic of tuning into three sub-cate­go­ries of rela­ti­on, which together form a cycle: att­uning – feed­back – detu­ning. These cate­go­ries are them­sel­ves unst­a­ble. They over­lap and inter­sect, and many of the artists we have invi­ted to con­tri­bu­te to the fes­ti­val would be equal­ly at home in two or three of the­se sub-the­ma­tics. We appro­a­ched att­uning as a move­ment of coming into con­so­nan­ce, to site one­self in regard to others, posi­ti­o­ning one­self in a reci­pro­cal rela­ti­ons­hip to one’s sur­roun­dings. Feedback cre­a­tes a dyna­mic balan­ce of sta­bi­li­ty / insta­bi­li­ty which demands con­stant cali­bra­ti­on, and is a site of recep­ti­on, cor­rec­ti­on and learning. In detu­ning we wan­ted to remind our­sel­ves that some­ti­mes a cut is neces­sa­ry, to zoom into ano­ther per­spec­ti­ve, or to hack the sys­tem from the insi­de. Like sound itself, all of the­se are acti­ons in time, con­stant­ly moving in and out of pha­se: what is now in tune will not stay that way.

We reser­ve a spe­ci­al men­ti­on for the com­po­ser and inven­tor Daphne Oram, who was a wellspring of inspi­ra­ti­on on this topic. Further, we feel a deep kins­hip with her appro­ach to research as some­thing rigorous, int­ui­ti­ve, sub­jec­ti­ve and full of spa­ce for ima­gi­na­ti­on. Her book, An Individual Note, was publis­hed in 1972, at a moment in which elec­tro­nic tech­no­lo­gy for sound pro­duc­ti­on and gene­ra­ti­on was chan­ging many under­ly­ing assump­ti­ons about tuning, feed­back and other sound phenomena.

The artists we have invi­ted for the fes­ti­val con­tri­bu­te in various ways to our reflec­ti­on on the the­ma­tic fra­me­work.

So, sight tight, and tune up tomor­row at www​.oscil​la​ti​on​-fes​ti​val​.be. There’s a wide vari­e­ty of fel­low radi­os broad­cas­ting bits and pie­ces of the fes­ti­val: Radio P‑Node and Listening Arts Channel will cover the fes­ti­val exten­si­ve­ly from Friday until Sunday; the­re will be short fea­tu­res on Radio Campus (Fri. 15:00 – 16:00 & Sat. 18:00 – 20:00) and Radio Lyl (sat. 15:00 – 24:00). Radio Helsinki and Cola Bora Dio will stream bits and pie­ces in the after­math of the fes­ti­val, so they will a good sour­ce if you mis­sed parts. We’d like to thank all our radio friends!

The Oscillation Crew

Dear Attuned and Detuned followers,

Welcome to the second epi­so­de of the oscil­la­ti­on bul­le­tin. The fes­ti­val has star­ted!

We are now half­way in a series of work­shops. Tomorrow you can expe­rien­ce together with Aela Royer how to tune your vocal chords to a machi­ne; and the­re is an onli­ne Live Coding Visuals ses­si­on with Olivia Jack. Wednesday Sarah van Lamsweerde, Esther Mugabi & Raoul Carrer gui­de you towards a col­lec­ti­ve con­scious­ness by tuning in to a natu­ral envi­ron­ment; and Celeste Betancur will del­ve dee­ply into Live Coding Sound. Some spots for the work­shops are still avai­la­ble, so be quick to inscribe!

Thursday we open the fes­ti­val broad­cast; so we kind­ly invi­te you to tune into www​.oscil​la​ti​on​-fes​ti​val​.be at 20:00.

As a warm-up we pre­pa­red for you a Festival Reader with texts that give you some dee­per insight in the pro­gram. There’s an onli­ne ver­si­on avai­la­ble, and you can order a limi­ted edi­ti­on phy­si­cal copy by mai­ling info@q‑o2.be. If you’d like to have it deli­ve­r­ed at home: € 5 for Belgian based rea­ders; € 8 for Europe (exc. BE) based orders. 

As you will know by now: Oscillation ::: Tuned Circuits is a live radio fes­ti­val. For the occa­si­on we pira­te here and the­re some fel­low radio friends with pre­views. You can re-lis­ten our show at Kiosk here and the­re is a radio­show at Lyl Wednesday 28th at 13:00. Radio Panik will simul­ta­neous­ly stream the per­for­man­ces during the fes­ti­val. Big cheers to our radio friends to host us.

That’s all for now, folks. The next days some more stories.

The Oscillation Büro

Dear all,

If you are rea­ding this, it means that you are part of the Q‑O2 cir­cle. The next 10 days we will keep you regu­lar­ly upda­ted about a very spe­ci­al event hap­ping right now: Oscillation Tuned Circuits fes­ti­val.

Unlike what we had hoped, this fes­ti­val is a dis­tan­ced ver­si­on. By this wri­ting, we’d like to enga­ge you into an old school expe­rien­ce that recalls the ear­ly fif­ties, when peo­p­le tuned in col­lec­ti­ve­ly to their favo­ri­te radio program.

It’s fair­ly sim­ple to enga­ge: on the 28th of April, at 20:00 you head over to oscil​la​ti​on​-fes​ti​val​.be, sit com­for­ta­bly in your couch, press the play but­ton and ima­gi­ne the­re are thou­sands of peo­p­le doing the same. You will tune in to a collective/​individual expe­rien­ce of music, talks, per­for­man­ces that all address one of the pil­lars of music making: tuning. It’s a now or never expe­rien­ce, none of the broad­casts will be avai­la­ble once the fes­ti­val has ended. One advi­ce: tune in, or stay detu­ned!

For now, to start the exci­te­ment, we have some goodies for you: there’s some fea­tu­res by The Wire Magazine on two of the artists per­for­ming at the fes­ti­val: Jonáš Gruska and People Like Us. Yann Leguay is fea­tu­red on the It’s Psychedelic Baby Magazine, with an indepth inter­view on his recent works. And next Wednesday Lyl radio will host a spe­ci­al on the fes­ti­val. Upcoming Friday, at 15:30, De Neus van God, at the infa­mous Radio Panik, will host Henry Andersen, who will give a deep insight in the what, who, and why of the festival.

Last, but not least: from upco­ming Friday, the 23rd until the 28th of April, there’s an exten­si­ve pro­gram of work­shops — both off- and onli­ne — addres­sing topics like a.o. synth-like vocal explo­ra­ti­ons, live coding exper­ti­se, col­lec­ti­ve impro­vi­sing and even spring rolls sound medita­ti­on. You can find all info at the site; pla­ces are limi­ted, so be quick to subscribe!

On a prac­ti­cal note: Stellan Veloce, who faci­li­ta­tes a work­shop and who per­forms on the fes­ti­val, is loo­king for spa­re” har­mo­ni­cas, lying some­whe­re in the base­ment or attic, to dona­te or sell! Please con­tact us!

Kind regards,

The Oscillation Crew

Dear visi­tor of the brand new Oscillation fes­ti­val site,

Welcome to the Tuned Circuits blog. Keep an eye on this blog for being tuned in during the fes­ti­val about wha­t’s on and hot.

More to follow.

Oscillation is een pro­ject van Q‑O2 werk­plaats, uit­ge­dacht en geco­ör­di­neerd door Julia Eckhardt, Caroline Profanter, Henry Andersen, Ludo Engels, Niels Latomme, Ugne Vyliaudaite en Christel Simons. Q‑O2 is een labo­ra­to­ri­um voor expe­ri­men­te­le muziek en geluids­kunst in Brussel. Meer info: info@q‑o2.be

Graphic- & webdesign by Joris Verdoodt & Mathieu Serruys